lunes, 29 de octubre de 2007

VIAJANDO - viaxando


Viajo al tiempo sin tiempo
estás y te siento
brisa flotando en tu aliento
sabores y silencios
pétalos guardados en libros del recuerdo
luz de luna callando los sueños
sincronías de otoños ya muertos
primaveras que se perdieron
veranos que nunca existieron
niña ya no llores
un cristal roto no tiene remedio
toma mi mano y naveguemos
SVW.



Viaxo ao tempo sen tempo
estás e síntoche
brisa flotando no teu alento
sabores e silencios
pétaos gardados en libros do recordo
luz de lúa clando os soños
sincronías de outonos xa mortos
primaveras que se perderon
veráns que nunca existiron
nena xa non chores
un cristal roto non ten remedio
toma a miña man e naveguemos

sábado, 27 de octubre de 2007

OJOS QUE QUEMAN - ollos que queiman

Ojos oscuros y profundos
mirada fija como queriendo entrar en mí
media sonrisa dibujada
expresión que acaricia y quema
sueños que nacieron bajo esa mirada
anhelos que laten como punzadas
labios que invitan a ser besados
cuerpo que he deseado
noches que en mi piel se han quedado
sensaciones que bajo mis uñas he guardado
rugen las tripas al sentir el fuego
llamaradas que brotan de tus ojos hambrientos
mi cuerpo flagelado va muriendo
la aurora llega
con el amanecer te voy perdiendo
otra noche vendrá a consumar mis deseos
SVW.



Ollos escuros e profundos
mirada fixa como querendo entrar en min
medio sorriso debuxado
expresión que acariña e queima
soños que naceron baixo esa mirada
anhelos que latexan como punzadas
beizos que invitan a ser bicados
corpo que desexei
noites que na miña pel quedáronse
sensacións que baixo as miñas uñas gardei
roxen as tripas ao sentir o lume
llamaradas que brotan dos teus ollos famentos
o meu corpo flagelado vai morrendo
a aurora chega
co amancer vouche perdendo
outra noite virá consumar os meus desexos

martes, 23 de octubre de 2007

RECUERDOS - recordos


Me senté a mirar tu bello rostro
facciones que adoro
sentimientos que no puedo contener
me pregunto si me piensas
si en tu mente en algún momento estoy
quisiera poderlo saber
te extraño pero te tengo
estás más adentro de lo que puedo creer
con raíces que no he de romper
a mi lado siempre te tengo
aunque no te pueda ver
SVW

Senteime a mirar o teu belo rostro
faccións que adoro
sentimentos que non podo conter
pregúntome se me pensas
se na túa mente nalgún momento estou
quixese podelo saber
estráñoche pero che teño
estás máis dentro do que podo crer
con raíces que nono hei de romper
ao meu lado sempre che teño
aínda que non che poida ver

miércoles, 17 de octubre de 2007

FRAGILIDAD - fraxilidade


cuantas veces he querido no sentir
remolino que retuerce mi vientre
parafernalia que me obliga a comprender
que aún sigues ahí
me niego, me extingo, te mueres,
me muero en este maldito destino
rechazo creencias establecidas
maldiciendo mi vida
laten los sentimientos en agonía
me despojo de mi coraza
las heridas ulceradas van dejando sus marcas
tus manos no me alcanzan
las mías ya no claman
te vas, yo me quedo
otro impulso va naciendo
es hora de que nazca la flor
y regrese a la oscuridad el dolor
SVW


cantas veces quixen non sentir
remolino que retorce o meu ventre
aparato que me obriga a comprender
que aínda segues aí négome, extíngome
mórresche, mórrome neste maldito destino
rexeito crenzas establecidas
maldicindo a miña vida
latexan os sentimentos en agonía
desposúome da miña coraza
as feridas ulceradas van deixando as súas marcas
as túas mans non me alcanzan
as miñas xa non claman
vasche, eu quédome
outro impulso vai nacendo
é hora de que naza a flor
e regrese á escuridade a dor

martes, 16 de octubre de 2007

INCONEXO


Mis dedos tantas veces tu rostro recorrieron
caricias que aún mueren por surgir
por vivir, por sentir, por llegar a tí
disfrazo las nubes de arcoíris
coloreo mi cielo con matices
como una ola serena que llega a la playa
alma que en mi cuerpo se haya
la tormenta aún amenaza
pero luego como un reflejo viene la calma
estas, y con suaves sonidos
tu voz inunda mis sentidos
profundidad en la que me pierdo
en el bosque de tus ojos me voy metiendo
como un felino acechando te imagino
me observas, me sigues
no ignoro el silencio de tu risa
sueños, vida, primavera de mis días
hace tanto mis flores fueron marchitas
más han vuelto a la vida
estás, no te has ido
como niño caprichoso escondido
yo te sé, tu me sabes
se hace la luz... ya es tarde
SVW


Os meus dedos tantas veces o teu rostro percorreron
caricias que aínda morren por xurdir
por vivir, por sentir, por chegar a tí
disfrazo as nubes de arcoíris
coloreo o meu ceo con matices
como unha onda serena que chega á praia
alma que no meu corpo háxase
a tormenta aínda ameaza
pero logo como un reflexo vén a calma
estas, e con suaves sons
a túa voz alaga as miñas sentidos
profundidade na que me perdo
no bosque dos teus ollos voume metendo
como un felino axexando imaxínoche
obsérvasme, séguesme
non ignoro o silencio da túa risa
soños, vida, primavera dos meus días
fai tanto as miñas flores foron marchitas
máis volveron á vida
estás, non che fuches
como neno caprichoso escondido
eu seiche, o teu sábesme
faise a luz... xa é tarde

viernes, 12 de octubre de 2007

Sensaciones - sensacións



Viajo en la brisa nocturna
extendiendo mis alas libres al viento
me dejo mecer por las nubes
colchón que acuna mis sueños

Mis manos sienten el roce de las tuyas
golpes de electricidad que me hacen estremecer
caricias que me dicen que estás conmigo
observo la aurora en tu piel

Me lleno de sentimientos
frágil sueño de mi alma
beso cálido que tu boca que me entrega
agonizo de tanto querer



Viaxo na brisa nocturna
estendendo as miñas ás libres ao vento
déixome mecer polas nubes
colchón que arrola os meus soños

As miñas mans senten o rozamento das túas
golpes de electricidade que me fan estremecer
caricias que me din que estás comigo
observo a aurora na túa pel

Énchome de sentimentos
fráxil soño da miña alma
bico cálido que a túa boca que me entrega
agonizo de tanto querer
SVW.

A tí, que habitas en mis pensamientos y en mi ser... porque aún estas, y no te has ido...

martes, 9 de octubre de 2007

BUSCANDOTE - buscándoche


Quiero que me envuelvan tus brazos cual capullo de alelí
sentir el aroma de tu piel mezclado con la primavera
tus ojos mirándome como el sol de un día feliz
mientras el suave soplo de tu voz abre las flores

Elévame en la conjunción de tus estrellas
para hundirme en la abundancia de tu constelación
nadar en la profundidad de mi mar
volando unidos a donde el sol nunca deja de brillar

Toma mi fragancia y hazla tuya
vístete con el traje de mi piel
que tus manos cubran el silencio nocturno
y tu beso cálido, haga brotar el jardín de la soledad
SVW



Quero que me envolvan os teus brazos cal capullo de alelí
sentir o aroma da túa pel mesturado coa primavera
os teus ollos mirándome como o sol dun día feliz
mentres o suave sopro da túa voz abre as flores

Elévame na conxunción das túas estrelas
para afundirme na abundancia da túa constelación
nadar na profundidade do meu mar
voando unidos onde o sol nunca deixa de brillar

Toma a miña fragrancia e faina túa
vísteche co traxe da miña pel
que as túas mans cubran o silencio nocturno
e o teu bico cálido, faga brotar o xardín da soidade

domingo, 7 de octubre de 2007

TAL COMO LO PROMETÍ - tal como prometino


Hace poco avisé que cerraba mi blog en forma temporal; los motivos, muy personales para explicarlos aquí, aún cuando algunos de Uds. ya los conocen completamente o bien, parte de ellos, lo que me había obligado a avocarme por completo a solucionarlos, llevándome de paso a perder el interés por escribir... Ahora ya puedo anunciar que, al menos en parte, los he solucionado, pues tal como mi amigo Juanma sabe, soy una mujer guerrera y no me rindo fácilmente, sip, soy de las que lucho, que hace mucho aprendí que la vida no es fácil y que cuando se quiere algo, se debe luchar a por ello o al menos, no rendirse sin luchar...

Si bien no he solucionado del todo aquello, ya estoy en el camino final, lo que me ha dado el ánimo, así como Uds. mis querid@s amig@s para volver a escribir, que también les he extrañado; si bien había perdido el interés por escribir, no había abandonado sus hogares, más hoy, con alegría anuncio que he vuelto, y espero no volver a vivir aquellos episodios que me obligaron a partir, aún así, los que sientan el interés por ver lo que he escrito antes tal como lo ha hecho Sherezade, notarán que poco a poco voy transcribiendo mis escritos más antigüos al galego que tanto me gusta...

Sip, es bueno solucionar las cosas, mejor cuando al solucionarlas todo resulta como se desea y, con ello, vuelve la alegría al corazón, la vida misma y la FE tan necesarias para seguir en el camino... Yo voy recuperando todo aquello, han servido mis experiencias y el aprendizaje que me han aportado, he aprendido a aplicarlos con sabiduría para lograr mis objetivos así como para ayudar aquellos que también requieren de tal conocimiento...

A tod@s Uds. mis agradecimientos sinceros, gracias por no olvidarme, gracias por estar conmigo en este trance, gracias por ser mis amig@s de corazón, pues he visto cuánto me quieren, y con ello, reconocer que es muy cierto aquel dicho "LOS AMIGOS SE RECONOCEN EN TRES SITIOS: EN EL HOSPITAL, EN LA CARCEL Y EN EL CEMENTERIO, pero también le agregaría yo que, EN LOS MOMENTOS DIFÍCELES (CUANDO LOS PROBLEMAS Y LA TRISTEZA ATORMENTAN EL ALMA), pues, Uds. no han dudado ni un momento en ofrecerme su apoyo y ayuda, no doy nombres en particular pues, cada un@ de Uds. sabe perfectamente a quienes me refiero, considerando por tanto innecesario nombrarlos uno a uno, simplemente MI AGRADECIMIENTO ETERNO y mi amistad sincera...

Gracias por ese bosque que poco a poco va creciendo, en el que habitan Uds. a mi lado así como lo hacen en mi corazón...



Hai pouco avisei que pechaba o meu blog en forma temporal; os motivos, moi persoais para explicalos aquí, aínda cando algúns de Uds. xa os coñecen completamente ou ben, parte deles, o que me obrigou a avocarme por completo a solucionalos, levándome de paso a perder o interese por escribir... Agora xa podo anunciar que, polo menos en parte, solucioneinos, pois tal como o meu amigo Juanma sabe, son unha muller guerreira e non me rendo facilmente, sip, son das que loito, que fai moito aprendín que a vida non é fácil e que cando se quere algo, débese loitar a por iso ou polo menos, non renderse sen loitar...

Aínda que non solucionei do todo aquilo, xa estou no camiño final, o que me deu o ánimo, así como Uds. os meus querid@s amig@s para volver escribir, que tamén lles estrañei; aínda que perdera o interese por escribir, non abandonara os seus fogares, máis hoxe, con alegría anuncio que volvín, e espero non volver vivir aqueles episodios que me obrigaron a partir, aínda así, os que sentan o interese por ver o que escribín antes tal como fíxoo Sherezade, notarán que aos poucos vou transcribiendo os meus escritos máis antigüos ao galego que tanto me gusta...

Sip, é bo solucionar as cousas, mellor cando ao solucionalas todo resulta como se desexa e, con iso, volve a alegría ao corazón, a vida mesma e a FE tan necesarias para seguir no camiño... Eu vou recuperando todo aquilo, serviron as miñas experiencias e a aprendizaxe que me achegaron, aprendín a aplicalos con sabedoría para lograr os meus obxectivos así como para axudar aqueles que tamén requiren de tal coñecemento...

A tod@s Uds. os meus agradecementos sinceros, grazas por non esquecerme, grazas por estar comigo neste transo, grazas por ser as miñas amig@s de corazón, pois vin canto me queren, e con iso, recoñecer que é moi certo aquel dito "Os AMIGOS RECOÑÉCENSE EN TRES SITIOS: NO HOSPITAL, NA CARCEL E NO CEMITERIO, pero tamén lle agregaría eu que, NOS MOMENTOS DIFÍCELES (CANDO Os PROBLEMAS E A TRISTEZA ATORMENTAN A alma), pois, Uds. non dubidaron nin un momento en ofrecerme o seu apoio e axuda, non dou nomes en particular pois, cada un de Uds. sabe perfectamente a quen me refiro, considerando xa que logo innecesario nomealos un a un, simplemente O meu AGRADECEMENTO ETERNO e a miña amizade sincera...

Grazas por ese bosque que aos poucos vai crecendo, no que habitan Uds. ao meu lado así como fano no meu corazón...