domingo, 7 de diciembre de 2008

ENSAYO


Buscaré los caminos q me lleven al inicio
y entre las lunas y constelaciones
iré tras las estelas q dejaron los astros
caminos de luz y quebranto

Surcaré montada en un cometa
viajaré con toda la fuerza
de un corazón q palpita nuevas vidas
risas y caricias

Será tu cuerpo donde ensaye
la sensación de mi piel dormida
y el calor de tu boca
me abrigará en las noches q no sueñe.
SVW.

lunes, 1 de diciembre de 2008

Y QUISE LOS RECUERDOS


Y busqué en mis recuerdos
una noche de besos y deseos
y sólo encontré el vacío de momentos
que fueron perdiéndose en el tiempo

Y quise arañar los caminos
desandar los silencios
cantar los sueños no cumplidos
y dormírme como cuando tuve anhelos

Y no encontré respuesta
sólo viejos recuerdos
y no pude llorar mi tristeza
porque murieron mis deseos.
SVW.

sábado, 8 de noviembre de 2008

FELINA


Mis sentidos me dicen
q ya no seré quien fui
porque la luna cambia mi apariencia
y felina vuelvo a ser


Negra mi vestidura
negro mi ser
camino silente en las tinieblas
al acecho de la presa estaré


Noche q siempre es mi compañera
sigue marcando mi destino
q con mis garras detendré
el tiempo, el destino, felina vuelvo a ser
SVW.

lunes, 12 de mayo de 2008

FUE - Foi


Fue una tarde de invierno
en que le vi sonreir
fue una tarde de sueños
la que me hizo vivir

Porque mi alma le recuerda
mientras él va feliz
son mis ojos los que lloran
mientras mi vida sigue gris

Son sus palabras mi consuelo
y mi dicha su sonrisa
ya no existirán los momentos
ahora él ha vuelto a sonreir


Foi unha tarde de inverno
en que lle vin sonreir
foi unha tarde de soños
a que me fixo vivir
Porque a miña alma recórdalle
mentres el vai feliz
son os meus ollos os que choran
mentres a miña vida segue gris
Son as súas palabras o meu consolo
e a miña dita o seu sorriso
xa non existirán os momentos
agora el volveu a sonreir
SVW.

viernes, 25 de abril de 2008

TE HE VISTO SONREIR - Vinche Sonreir


Te he visto sonreir,
mientras con otra has hablado
te he visto sonreir,
y mis ojos han llorado.
Mientras en mi corazón
un dolor de muerte se ha clavado;
porque fue un beso de abril,
que se quedó en mis labios.
Hoy estoy feliz por tí,
aunque ya no estes a mi lado.

Con un beso te recordaré,
cada noche de verano,
con un beso dormiré,
y seré sueño olvidado;
quise ser flor de alelí,
y solo conseguí
ser triste lluvia de Mayo;
Hoy estoy feliz por tí,
por la felicidad que a tu vida ha llegado.

Tu rostro guardaré,
con mis sentimientos callados,
tu rostro en mi mente llevaré,
porque te amé como nunca antes había amado;
Marcharé rumbo a los tiempos
que se quedaron olvidados,
partiré de mis ilusiones,
transformadas en espinoso cardo.
Hoy estoy feliz por tí
sabiendo que el amor nuevamente has encontrado.



Vinche sonreir,
mentres con outra falaches
vinche sonreir,
e os meus ollos choraron.
Mentres no meu corazón
unha dor de morte cravouse;
porque foi un bico de abril,
que quedou nos meus beizos.
Hoxe estou feliz por tí,
aínda que xa non lestes ao meu lado.

Cun bico recordareiche,
cada noite de verán,
cun bico durmirei,
e serei soño esquecido;
quixen ser flor de alelí,
e só conseguín
ser triste choiva de Maio;
Hoxe estou feliz por tí,
pola felicidade que á túa vida chegou.

O teu rostro gardarei,
cos meus sentimentos calados,
o teu rostro na miña mente levarei,
porque che amei como nunca antes amara;
Marcharei rumbo aos tempos
que quedaron esquecidos,
partirei das miñas ilusións,
transformadas en espiñento cardo.
Hoxe estou feliz por tí
sabendo que o amor novamente atopaches.

sábado, 19 de abril de 2008

Y SERÁ OCASO

Llegará el día en que mis palabras
ya no te mencionen,
y mi corazón deje de latir por ti,
llegará el momento en que mis sueños,
ya no quieran traerte hasta mí;
entonces será cuando el mundo
deje de ser gris,
y viviré nuevas alegorías
y quizá pueda ser feliz

Llegará la aurora
en que no esté pensando en ti,
y será el ocaso,
quien me enseñe a sonreír,
porque habrán nacido nuevas flores,
y yo me alejaré de ti;
entonces encontraré en mi silencio,
que ya no estás dentro de mí.

Bañará el rocío la flor silvestre,
y mis sentimientos no habitarán en ti,
porque seras neblina del recuerdo,
y en el pasado vivirás ,
entre sueños y melancolías
que nunca serán realidad;
y me inventaré nuevos momentos
bailaré al compás de nuevos sentimientos
y me cubrirá la inmensidad.


Chegará o día en que as miñas palabras
xa non che mencionen,
e o meu corazón deixe de latexar por ti,
chegará o momento en que os meus soños,
xa non queiran traerche ata min;
entón será cando o mundo
deixe de ser gris,
e vivirei novas alegorías
e quizá poida ser feliz

Chegará a aurora
en que non estea pensando en ti,
e será o ocaso,
quen me ensine a sorrir,
porque nacerían novas flores,
e eu afastareime de ti;
entón atoparei no meu silencio,
que xa non estás dentro de min.

Bañará o rocío a flor silvestre,
e os meus sentimentos non habitarán en ti,
porque seras neblina do recordo,
e no pasado vivirás ,
entre soños e melancolías
que nunca serán realidade;
e inventareime novos momentos
bailarei ao compás de novos sentimentos
e cubrirame a inmensidade.
SVW.

lunes, 14 de abril de 2008

AHORA QUE NO ESTAS - Agora que non estás



Ahora que no estás
y mis lágrimas se han secado,
ahora que sólo el silencio
y el tiempo me van quedando,
que en tu reemplazo
otro amor me va anidando,
y que mi corazón
por fin tu ausencia a aceptado.

Son las noches que en un susurro
me dicen que no me olvidas,
que en mí piensas
aunque no lo admitas,
pero ya no hay esperanza
para esa felicidad perdida,
porque se nos fue el amor
entre tanta desdicha.

Otro roba los suspiros
que fueron tuyos un día,
otro sana con besos mi alma herida,
y me mece en sus brazos
como si fuese una niña,
me narra historias de caballeros
y princesas perdidas.

Pero siempre habrá momentos,
en que recuerde
que te quería y me querías,
que fue una hermosa historia de amor,
una triste y dolorosa historia perdida,
que nuestro amor se perdió
una noche en la neblina.


Agora que non estás
e as miñas bágoas secáronse,
agora que só o silencio
e o tempo vanme quedando,
que na túa substitución
outro amor vaime aniñando,
e que o meu corazón
por fin a túa ausencia a aceptado.

Son as noites que nun rumoreo
dinme que non me esqueces,
que en min pensas
aínda que non o admitas,
pero xa non hai esperanza
para esa felicidade perdida,
porque se nos foi o amor
entre tanta desdicha.

Outro rouba os suspiros
que foron teus un día,
outro sa con bicos a miña alma ferida,
e me mece nos seus brazos
coma se fose unha nena,
nárrame historias de cabaleiros
e princesas perdidas.

Pero sempre haberá momentos,
en que recorde
que che quería e queríasme,
que foi unha fermosa historia de amor,
unha triste e dolorosa historia perdida,
que o noso amor perdeuse
unha noite na neblina.
SVW.

sábado, 5 de abril de 2008

DEJANDOTE IR


Y me quedaré en las alas del recuerdo
donde tu noche dormita
y me perderé en los momentos
de pasiones que existieron un día
porque fuiste verso para mi deseo
primavera en mi alegría
canción que llenó mi recuerdo
plegaria en el triste día
y luciré con orgullo mi rostro altivo
sabiendo que en otros tiempos
yo era toda tu alegría
que me amaste tiernamente
y con pasión encendida
que tus ojos se perdieron en mi cuerpo
y fuí por quien tu corazón latía



E quedareime nas ás do recordo
onde a túa noite dormita
e perdereime nos momentos
de paixóns que existiron un día
porque fuches verso para o meu desexo
primavera na miña alegría
canción que encheu o meu recordo
pregaria no triste día
e lucirei con orgullo o meu rostro altivo
sabendo que noutros tempos
eu era toda a túa alegría
que me amaches tiernamente
e con paixón acendida
que os teus ollos perdéronse no meu corpo
e fuí por quen o teu corazón latexaba
SVW

lunes, 31 de marzo de 2008

SILENCIO


Llegas a mí como soplo en la alborada
te llevo tan dentro que me pierdo embelezada
me pregunto si alguna vez
te acordarás de cuánto te amaba
contigo los días siempre son felices
aunque hubieron días grises
pero eres como el aire en primavera
y llenas mis sentidos aunque yo no quiera
te siento, te vivo y te respiro
y en mi pecho siempre tendrás un nido
para consolar tu tristeza
y hacer nuevas promesas
amor que siempre vive
en el recuerdo de que un día te quise



Chegas a min como sopro na alborada
lévoche tan dentro que me perdo embelezada
pregúntome se algunha vez
acordarasche de canto che amaba
contigo os días sempre son felices
aínda que houberon días grises
pero es como o aire na primavera
e cheas os meus sentidos aínda que eu non queira
síntoche, vívoche e respíroche
e no meu peito sempre terás un niño
para consolar a túa tristeza
e facer novas promesas
amor que sempre vive
no recordo de que un día quíxenche
SVW

sábado, 29 de marzo de 2008

A TI



Y huyes sin huir
¿¿dejarás que el río llegue a su fin??
¿¿podrán recorrer sus aguas del sentir??
mi ser anhela que lo dejes fluir
es increíble esta forma de amar
de quien siempre viene y nunca se va
en la quietud de mi alma estás
y sigo el camino que has de trazar
nada importa que no sea amar
morir sintiendo lo que ya no es soledad
te llevo dentro y a mi lado vas
donde quiera que yo mire
nunca lejos estás
surco un nuevo camino
reconociendo la felicidad



E foxes sen fuxir
deixarás que o río chegue ao seu fin??
poderán percorrer as súas augas do sentir??
o meu ser anhela que o deixes fluír
é incrible esta forma de amar
de quen sempre vén e nunca se vai
na quietud da miña alma estás
e sigo o camiño que has de trazar
nada importa que non sexa amar
morrer sentindo o que xa non é soidade
lévoche dentro e ao meu lado vas
onde queira que eu mire
nunca lonxe estás
asuco un novo camiño
recoñecendo a felicidade
SVW.

martes, 25 de marzo de 2008

DIA D

Alguien me recordó hoy esto, y quiero compartirlo con Uds. (espero que no se moleste porque lo he tomado prestado de entre sus cosas), sólo puedo decirle GRACIAS, lo comprendo...


PALABRAS PARA JULIA (Goytisolo) Los Suaves
http://www.youtube.com/watch?v=R0Jh7Sv4SKk
" Tú no puedes volver atrás
porque la vida ya te empuja
como un aullido interminable,
hija mía es mejor vivir con la alegría de los hombres
que llorar ante el muro ciego.
Te sentirás acorralada,
te sentirás perdida o sola,
tal vez querrás no haber nacido,
yo se muy bien que te dirán que la vida no tiene objeto
que es un asunto desgraciado,
entonces siempre acuérdate de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.
Un hombre solo
una mujer
así tomados de uno en uno
son como polvo
no son nada,
pero yo cuando te hablo a ti
cuando te escribo estas palabras
pienso también en otros hombres,
tu destino está en los demás,
tu futuro es tu propia vida,
tu dignidad es la de todos,
entonces siempre acuérdate de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.
Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino,
nunca digas no puedo más y aquí me quedo,
la vida es bella
tú verás como a pesar de los pesares
tendrás amor
tendrás amigos.
Por lo demás no hay elección
y este mundo tal como es será todo tu patrimonio,
perdóname no sé decirte nada más,
pero tú comprende que yo aún estoy en el camino,
y siempre siempre acuérdate de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso. "

José Agustín Goytisolo

lunes, 18 de febrero de 2008

ESCRIBIR POR NECESIDAD


Esta noche necesito escribir
descargar mil putadas
verborrea sin sentido
soltar mis palabras marcadas

Dicen que es en el caos
que los poetas cantan su mejor poesía ensayada
como yo no soy poeta
apenas me alcanzan para ser frases malas

Pero este dolor que no pasa
me hace querer gritar desesperada
todo duele y nada cambia
y mis sentimientos no pasan

Sigo atada a un beso que morirá en mi alma
mientras que él canta una canción amarga
las palabras se truncan en mi garganta
qué mierda es el amor que nos condena
a una existencia tan atribulada?

Por qué los deseos deben morir
al igual que estas palabras?
por qué no puedo decir
lo que quiere gritar mi corazón y mi alma?

Qué destino tan cruel
encadenó así mi esperanza?
ya no puedo, de amor me muero
y mi voz ha perdido el habla
SVW

jueves, 10 de enero de 2008

HECHOS - feitos



Hace ya un tiempo que vengo pensando en dejar este hogar, intenté hacerlo en alguna ocasión, pero por respeto a tod@s vosotr@s que aún me leéis fuí incapaz de cerrarlo...

Cuando creé este sitio tenía como objetivo sacar de mí el dolor que llevaba a causa del que había sido un mal amor y para el cual necesitaba comprender los por qués; como habéis leído, esos por qués ya fueron aclarados, logré sacarme esa espina que me atormentaba, pero con ello, nació un nuevo dolor, por lo que necesito alejarme, y con ello, tratar de dejar de una vez aquellos sentimientos que guardé por tanto, no será tarea fácil, tampoco sería justo abandonaros a vosotr@s que tanto cariño me habéis dado, y que ha sido la fuente de mi vitalidad para seguir adelante...

Así que, he creado otro hogar, en donde me he propuesto iniciar una nueva vida, más, ahí ya no dejaré mis pensamientos ni sentimientos, sin embargo, os compartiré aquellas cosas que me gustan, las que vaya descubriendo en este nuevo camino, en esas nuevas lecciones que aprenderé, ya os contaré a cada un@ de vosotr@s cuál es este nuevo hogar donde espero recibiros con el mismo cariño de siempre, si os interesa aventuraros en él.

Este hogar, permanecerá abierto para tod@s vosotr@s que en más de una ocasión habéis gustado de alguno de mis escritos, y para mí, como un recordatorio de los errores que cometí y las lecciones que aprendí de ello...

Os veré desde mi nuevo hogar, espero que lo disfruteis...


Fai xa un tempo que vingo pensando en deixar este fogar, intentei facelo nalgunha ocasión, pero por respecto a tod@s vosotr@s que aínda me ledes fuí incapaz de pechalo...

Cando creei este sitio tiña como obxectivo sacar de min a dor que levaba a causa do que fora un mal amor e para o cal necesitaba comprender os por qués; como lestes, eses por qués xa foron aclarados, logrei sacarme esa espiña que me atormentaba, pero con iso, naceu unha nova dor, polo que necesito afastarme, e con iso, tratar de deixar dunha vez aqueles sentimentos que gardei xa que logo, non será tarefa fácil, tampouco sería xusto abandonarvos a vosotr@s que tanto agarimo me destes, e que foi a fonte da miña vitalidade para seguir adiante...

Así que, creei outro fogar, onde me propuxen iniciar unha nova vida, máis, aí xa non deixarei os meus pensamentos nin sentimentos, con todo, compartireivos aquelas cousas que me gustan, as que vaia descubrindo neste novo camiño, nesas novas leccións que aprenderei, xa vos contarei a cada un de vosotr@s cal é este novo fogar onde espero recibirvos co mesmo agarimo de sempre, se vos interesa aventurarvos nel.

Este fogar, permanecerá aberto para tod@s vosotr@s que en máis dunha ocasión gustastes dalgún dos meus escritos, e para min, como un recordatorio dos erros que cometín e as leccións que aprendín diso...

Vereivos desde o meu novo fogar, espero que o disfruteis...