Cada hoja que nace, son uno de ustedes.
Les quiero siempre
Cansada ya de tanta idiotez... busco curar mis heridas en la comprensión de los por qué, para remontar en mi sonrisa, recuperar mi alegría perdida, volviendo a nacer de entre las cenizas a los sueños... y para quien los guste... mis besos y mis silencios...
O mércores foi un día espectacular, o meu profesor (Edmundo) preparounos unha QUEIMADA (co tradicional conxuro), gaiteiro, e unhas saborosas empanadas Galegas, cousa que os meus compañeiros de universidade e eu, gozamos sen queixas nin remilgos, foi excepcional todo o ritual, xamais asistira a un, polo que non deixou de marabillarme, mentres os sones galegos que proviñan da gaita, chegaron a emocionarme facendo que os meus pés cobrasen vida propia querendo bailar ao ritmo deles...
A queimada é unha bebida tradicional galega a base de augardente e azucre á que se prende lume antes de beber. A súa orixe pérdese na historia; bebela é todo un ritual para compartir entre varios; o verdadeiramente especial nesta receita é que, mentres se prepara devandito brebaje, recítase un conxuro moi particular (para facer desaparecer todos os males da alma e espantar ás bruxas). Neste rito tradiciónal hai moito de pagán e de misterioso, todos deben estar sentados na escuridade, formando un círculo ao redor do caldeiro, o orador revolve o brebaje mentres arden as chamas dentro del.
Logo, Edmundo (o noso profesor de Galego) dixo: ¿Mouchos, coruxas, sapos e bruxas, demos, trasnos e dianhos...? Os demais, escoitamos o conxuro ata o final para logo pronunciar os nosos nomes e observabamos como ardía o líquido en chamas dentro da pota.
O día Xoves, vimos Sempre Xonxa (en idioma galego), podo dicir sen andrómenas que, deixoume gratamente impresionada o cine galego, e a película mesma. A súa calidade cinematográfica, así como a excepcional interpretación dos personaxes, non deixan nada ao azar, paisaxes, guión, personificación, ambientación da época Franquista, son cousas que non poden ser pasadas por alto, pois cheguei a mesturarme cos personaxes (Xonxa "Uxía Branco", Pancho "Xavier R. Lourido", Birutas "Miguel Insua", Caladiño "Roberto Casteleiro", don Xosé Luís "Roberto Vidal Bolaño", o cura "Rodrigo Roel"), logrando que sentise a frustración, o desazón, a alegría, a envexa e o odio que nela se poden palpar sen dúbida; nunca imaxinei que tería unha oportunidade tan marabillosa de ver tan bo cine (recoñezo que non son dada ao cine en xeral, e menos aínda do nacional, ese que se fai acá no meu país, polo que me sorprendeu atoparme con tan magnífica produción), e o feito de habela visto no seu idioma orixinal, agregoulle un toque moi especial ao mostrarme a facilidade con que vou entendendo o idioma (aínda que aínda non sexa capaz de falalo con toda a habilidade que me gustaría), degustei e gocei de cada segundo desta película... Pero hoxe, leveime dobre sorpresa, pois non sabía que, a película está baseada nun feito real, cousa que apenas me decatei fai uns segundos pola miña querida amiga Inma, sip, foi ela quen, conciendo á verdadeira Xonxiña, en quen está baseado o libro e a película, así como á actriz que interpretou ao personaxe na mesma, proporcionoume tan valiosa información, cousa que lle agradezo profundamente.
Felicito aos actores, aínda que segundo souben, tanto o seu director "Chano Piñeiro" como un dos actores Vidal Bolaño no papel de "don Xosé Luís", o mestre de Trasdomonte, xa non pertencen a este mundo, pero valla o meu humilde recoñecemento para tan marabillosa obra e a todos os que participaron nela, así como o meu recoñecemento sincero para tod@s os meus amig@s galeg@s desde este extremo do mundo.
Para quen non vexan esta película, o consello de alguén que tivo a fortuna de tan grato pracer, para que non perdan a oportunidade de vela se poden...
O Meme da fiestra
Atrapáronme novamente nun meme, e este non podo deixalo pasar, pois mo ha traido a miña amiga CONCHI, neste meme, debo agregar o que se ve desde a miña fiestra, pero tratei de que a imaxe que acompaño, sexa o reflexo máis fiel do que se pode ver nesa fiestra...
Ao mesmo tempo encantaríame que...
- JUANMA