jueves, 27 de septiembre de 2007

Un bosque para mis amig@s


Cada hoja que nace, son uno de ustedes.

Les quiero siempre

viernes, 14 de septiembre de 2007

JUEGO DE SEDUCCION - XOGO DE SEDUCCION



Tus besos en mi piel
como un remolino me provocan
demonio encendido recorres mi cuerpo
pidiendo, exigiendo pierda los estribos
la humedad de tu boca
en mi intimidad se adentra
no pide, sólo toma
y yo me rindo en un gemido
mi cuerpo ya no es mío
con tus caricias me has sometido
debil lanzo un suspiro
floto sin rumbo fijo
el contacto de tu lengua me quema
y nuevamente me despierta
pero cual fiera acorralada,
agilmente me he vuelto ardiente
es mi turno de hacerte mío
con el cuerpo envuelto en llamas
te seduzco como gata en celo
hábil amazona te demuestro
me apodero de tu sexo
sin dar tregua te flajelo
exijo las convulsiones de tu cuerpo
con movimientos acompasados
voy acelerando tu tormento
suplicas que me detenga
con una sonrisa me niego
quiero sentirte dentro
rindas tu cuerpo y tus sentimientos
saber que soy tu dueña
tu sacerdotiza, y mi cuerpo tu templo
que por mi pierdes el razocinio
gustoso ardes en mi infierno


Os teus bicos na miña pel
como un remolino provócanme
demo aceso percorres o meu corpo
pedindo, esixindo perda os estribos
a humidade da túa boca
na miña intimidade penétrase
non pide, só toma
e eu réndome nun gemido
o meu corpo xa non é meu
coas túas caricias sometíchesme
debil lanzo un suspiro
floto sen rumbo fixo
o contacto da túa lingua quéimame
e novamente espértame
pero cal fera acurralada
agilmente volvinme ardente
é a miña quenda de facerche meu
co corpo envolvido en chamas
sedúzoche como gata en celo
hábil amazona demóstroche
apodérome do teu sexo
sen dar tregua che flajelo
esixo as convulsións do teu corpo
con movementos compasados
vou acelerando o teu tormento
suplicas que me deteña
cun sorriso négome
quero sentirche dentro
rendas o teu corpo e os teus sentimientos
saber que son a túa dona
a túa sacerdotiza, e o meu corpo o teu templo
que polo meu perdes o razocinio
gustoso ardes no meu inferno
SVW

lunes, 10 de septiembre de 2007

HOGUERA - FOGUEIRA


El roce de tu piel desnuda
enardece mis sentidos
estás ahí tendido
pidiendo te ame sin estribos
en tu mirada pícaramente pecaminosa
brillan las llamas lujuriosas
mientras tus dedos alados
rozan mis pechos erizados
llenos del placer que le vas dando
la tersura de tu lengua
recorre cada rincón escondido
mientras yo deseosa de participar
aprendo el juego de acariciar
humedezco mis labios
y los arrastro suavemente
por el vello de tu pecho
apenas lamiendo tu cuerpo
encajando suavemente mis dientes
pequeños mordiscos
que provocan tus gemidos
tomas mi cintura y me elevas
para hundirme suavemente tu firmeza
llama inflexible de deseo
que en mis entrañas se va perdiendo
arremetes primeramente con dulzura
con suavidad y gentileza pura
nuestros cuerpos lentamente
se van convirtiendo
en hogueras ardientes
insaciable sentimiento
por entregarnos por entero
me miras extasiado gimiendo
mientras yo no contengo
las convulsiones que hondean mi cuerpo
luego apuras la estocada certera
para llenarme con tus estrellas
con una sonrisa satisfecha
me quedo por fin envuelta
en el placer de tu abrazo




O rozamento da túa pel espida
enardece os meus sentidos
estás aí tendido
pedindo ámeche sen estribos
na túa mirada pícaramente pecaminosa
brillan as chamas luxurioso
mentres os teus dedos alados
rozan os meus peitos erizados
cheos do pracer que lle vas dando
a tersura da túa lingua
percorre cada recuncho escondido
mentres eu desexosa de participar
aprendo o xogo de acariñar
humedezo os meus beizos
e arrástroos suavemente
polo vello do teu peito
apenas lamiendo o teu corpo
encaixando suavemente os meus dentes
pequenos dentadas
que provocan o teus gemidos
tomas a miña cintura e elévasme
para afundirme suavemente a túa firmeza
chama inflexible de desexo
que nas miñas entrañas vaise perdendo
arremetes primeiramente con dozura
con suavidade e xentileza pura
os nosos corpos lentamente
vanse convertendo
en fogueiras ardentes
insaciable sentimento
entregarnos de maneira total
mírasme extasiado gimiendo
mentres eu non conteño
as convulsións que hondean o meu corpo
logo apuras a estocada certeira
para encherme coas túas estrelas
cun sorriso satisfeito
quédome por fin envolta
no pracer do teu abrazo
SVW.

domingo, 9 de septiembre de 2007

QUEIMADA Y SEMPRE XONXA



El miércoles fue un día espectacular, mi profesor (Edmundo) nos preparó una QUEIMADA (con el tradicional conjuro), gaitero, y unas sabrosas empanadas Galegas, cosa que mis compañeros de universidad y yo, disfrutamos sin quejas ni remilgos, fue excepcional todo el ritual, jamás había asistido a uno, por lo que no dejó de maravillarme, mientras los sones galegos que provenían de la gaita, llegaron a emocionarme haciendo que mis pies cobraran vida propia queriendo bailar al ritmo de ellos...

La queimada es una bebida tradicional gallega a base de aguardiente y azúcar a la que se prende fuego antes de beber. Su origen se pierde en la historia; Beberla es todo un ritual para compartir entre varios; lo verdaderamente especial de esta receta y rito es que, mientras se prepara dicho brebaje, se recita un conjuro muy particular (para hacer desaparecer todos los males del alma y espantar a las brujas). En este rito tradiciónal hay mucho de pagano y de misterioso, todos deben estar sentados en la oscuridad, formando un círculo alrededor del caldero, el orador revuelve el brebaje mientras arden las llamas dentro de él.

Luego, Edmundo (nuestro profesor de Galego) dijo: “Mouchos, coruxas, sapos e bruxas, demos, trasnos e dianhos...” Los demás, escuchamos el conjuro hasta el final para luego pronunciar nuestros nombres y observabamos cómo ardía el líquido en llamas dentro de la olla.


El día Jueves, vimos Sempre Xonxa (en idioma galego), puedo decir sin tapujos que, me ha dejado gratamente impresionada el cine galego, y la película misma. Su calidad cinematográfica, así como la excepcional interpretación de los personajes, no dejan nada al azar, paisajes, guión, personificación, ambientación de la época Franquista, son cosas que no pueden ser pasadas por alto, pues llegué a mezclarme con los personajes (Xonxa "Uxía Blanco", Pancho "Xavier R. Lourido", Birutas "Miguel Insua", Caladiño "Roberto Casteleiro", don Xosé Luis "Roberto Vidal Bolaño", el cura "Rodrigo Roel"), logrando que sintiera la frustración, el desazón, la alegría, la envidia y el odio que en ella se pueden palpar sin duda; nunca imaginé que tendría una oportunidad tan maravillosa de ver tan buen cine (reconozco que no soy dada al cine en general, y menos aún del nacional, ese que se hace acá en mi país, por lo que me sorprendió encontrarme con tan magnífica producción), y el hecho de haberla visto en su idioma original, le agregó un toque muy especial al mostrarme la facilidad con que voy entendiendo el idioma (aunque aún no sea capaz de hablarlo con toda la habilidad que me gustaría), degusté y disfruté de cada segundo de esta película... Pero hoy, me he llevado doble sorpresa, pues no sabía que, la película está basada en un hecho real, cosa que apenas me he enterado hace unos segundos por mi querida amiga Inma, sip, ha sido ella quien, conciendo a la verdadera Xonxiña, en quién está basado el libro y la película, así como a la actriz que ha interpretado al personaje en la misma, me ha proporcionado tan valiosa información, cosa que le agradezco profundamente.

Felicito a los actores, aunque según supe, tanto su director "Chano Piñeiro" como uno de los actores Vidal Bolaño en el papel de "don Xosé Luis", el maestro de Trasdomonte, ya no pertenecen a este mundo, pero valga mi humilde reconocimiento para tan maravillosa obra y a todos los que participaron en ella, así como mi reconocimiento sincero para tod@s mis amig@s galeg@s desde este extremo del mundo.

Para quienes no hayan visto esta película, el consejo de alguien que ha tenido la fortuna de tan grato placer, para que no pierdan la oportunidad de verla si pueden...



O mércores foi un día espectacular, o meu profesor (Edmundo) preparounos unha QUEIMADA (co tradicional conxuro), gaiteiro, e unhas saborosas empanadas Galegas, cousa que os meus compañeiros de universidade e eu, gozamos sen queixas nin remilgos, foi excepcional todo o ritual, xamais asistira a un, polo que non deixou de marabillarme, mentres os sones galegos que proviñan da gaita, chegaron a emocionarme facendo que os meus pés cobrasen vida propia querendo bailar ao ritmo deles...

A queimada é unha bebida tradicional galega a base de augardente e azucre á que se prende lume antes de beber. A súa orixe pérdese na historia; bebela é todo un ritual para compartir entre varios; o verdadeiramente especial nesta receita é que, mentres se prepara devandito brebaje, recítase un conxuro moi particular (para facer desaparecer todos os males da alma e espantar ás bruxas). Neste rito tradiciónal hai moito de pagán e de misterioso, todos deben estar sentados na escuridade, formando un círculo ao redor do caldeiro, o orador revolve o brebaje mentres arden as chamas dentro del.

Logo, Edmundo (o noso profesor de Galego) dixo: ¿Mouchos, coruxas, sapos e bruxas, demos, trasnos e dianhos...? Os demais, escoitamos o conxuro ata o final para logo pronunciar os nosos nomes e observabamos como ardía o líquido en chamas dentro da pota.


O día Xoves, vimos Sempre Xonxa (en idioma galego), podo dicir sen andrómenas que, deixoume gratamente impresionada o cine galego, e a película mesma. A súa calidade cinematográfica, así como a excepcional interpretación dos personaxes, non deixan nada ao azar, paisaxes, guión, personificación, ambientación da época Franquista, son cousas que non poden ser pasadas por alto, pois cheguei a mesturarme cos personaxes (Xonxa "Uxía Branco", Pancho "Xavier R. Lourido", Birutas "Miguel Insua", Caladiño "Roberto Casteleiro", don Xosé Luís "Roberto Vidal Bolaño", o cura "Rodrigo Roel"), logrando que sentise a frustración, o desazón, a alegría, a envexa e o odio que nela se poden palpar sen dúbida; nunca imaxinei que tería unha oportunidade tan marabillosa de ver tan bo cine (recoñezo que non son dada ao cine en xeral, e menos aínda do nacional, ese que se fai acá no meu país, polo que me sorprendeu atoparme con tan magnífica produción), e o feito de habela visto no seu idioma orixinal, agregoulle un toque moi especial ao mostrarme a facilidade con que vou entendendo o idioma (aínda que aínda non sexa capaz de falalo con toda a habilidade que me gustaría), degustei e gocei de cada segundo desta película... Pero hoxe, leveime dobre sorpresa, pois non sabía que, a película está baseada nun feito real, cousa que apenas me decatei fai uns segundos pola miña querida amiga Inma, sip, foi ela quen, conciendo á verdadeira Xonxiña, en quen está baseado o libro e a película, así como á actriz que interpretou ao personaxe na mesma, proporcionoume tan valiosa información, cousa que lle agradezo profundamente.

Felicito aos actores, aínda que segundo souben, tanto o seu director "Chano Piñeiro" como un dos actores Vidal Bolaño no papel de "don Xosé Luís", o mestre de Trasdomonte, xa non pertencen a este mundo, pero valla o meu humilde recoñecemento para tan marabillosa obra e a todos os que participaron nela, así como o meu recoñecemento sincero para tod@s os meus amig@s galeg@s desde este extremo do mundo.

Para quen non vexan esta película, o consello de alguén que tivo a fortuna de tan grato pracer, para que non perdan a oportunidade de vela se poden...


viernes, 7 de septiembre de 2007

MEMES

El Meme de la ventana

Me han atrapado nuevamente en un meme, y este no puedo dejarlo pasar, pues me lo ha traido mi amiga CONCHI, en este meme, debo agregar lo que se ve desde mi ventana, pero traté de que la imagen que acompaño, sea el reflejo más fiel de lo que se puede ver en esa ventana...

Al mismo tiempo me encantaría que...





compartieran con nosotros el paisaje de disfrutan desde sus puestos de trabajo y que nos los mostraran con una foto y con la bella mirada que, me consta, poseen.

Esta es mi ventana, espero les agrade, pues a mí siempre me han fascinado tanto las damas de la justicia que ven en un lado, así como el vitral que representa a la justicia y que se encuentra sobre dichas damas, ya en el segundo piso de nuestro Palacio de los Tribunales...




O Meme da fiestra

Atrapáronme novamente nun meme, e este non podo deixalo pasar, pois mo ha traido a miña amiga CONCHI, neste meme, debo agregar o que se ve desde a miña fiestra, pero tratei de que a imaxe que acompaño, sexa o reflexo máis fiel do que se pode ver nesa fiestra...

Ao mesmo tempo encantaríame que...

- JUANMA

- INDIGO

- BELITA


compartisen connosco a paisaxe de gozan desde os seus postos de traballo e que nolos mostrasen cunha foto e coa bela mirada que, cónstame, posúen.

Esta é a miña fiestra, espero agrádelles, pois a min sempre me fascinaron tanto as damas da xustiza que ven nun lado, así como o vitral que representa á xustiza e que se atopa sobre devanditas damas, xa no segundo piso do noso Palacio dos Tribunais...

ESPEJISMO - ESPELLISMO


En las arenas del desierto
hace mucho me encontré
tenía sed, calor y luego frío
y me sentí desfallecer

A lo lejos ví un oasis
y de sus aguas quise beber
era sólo un espejismo
con tristeza comprobé

El calor enturbiaba mis sentidos
agonizaba sin poderlo detener
el desierto que es la falta de cariño
grandes heridas nos puede hacer

Ya no lloro mi extravío
el camino de regreso por fin encontré
no quiero volver a perderlo
una brújula conmigo llevaré



Nas areas do deserto
fai moito me atopei
tiña sede, calor e logo frío
e sentinme desfallecer

De lonxe ví un oasis
e das súas augas quixen beber
era só un espellismo
con tristeza comprobei

A calor enturbaba os meus sentidos
agonizaba sen podelo deter
o deserto que é a falta de agarimo
grandes feridas pódenos facer

Xa non choro o meu extravío
o camiño de regreso por fin atopei
non quero volver perdelo
un compás comigo levarei
SVW

jueves, 6 de septiembre de 2007

SUEÑOS Y RESPIROS - SOÑOS E RESPIROS




Sueños, ansias, deseos
reprimidos a fuerza de querer y no poder
ahora vagan libres por mi jardin
esperando llegar a tí
para que los recojas
y los anides en tu alma
para que no los dejes ir

Suspiros contenidos en cada respiro
a fuerza de sentir
explotan como descarga eléctrica
y se apoderan de mí
sensaciones que me llenan
van naciendo como olas
exigiendo les deje salir

Pensamientos innevitables
que me llevan hacia tí
llenan esos momentos de silencios
en que estoy lejos de tí
queriendo tenerte cerca
perderme en tu contagiosa risa
abandonandome a este sentir


Soños, ansias, desexos
reprimidos a forza de querer e non poder
agora vagan libres pola miña jardin
esperando chegar a tí
para que os recollas
e aníñelos na túa alma
para que non os deixes ir

Suspiros contidos en cada respiro
a forza de sentir
explotan como descarga eléctrica
e apodéranse de min
sensacións que me enchen
van nacendo como ondas
esixindo déixelles saír

Pensamentos innevitables
que me levan cara a tí
enchen eses momentos de silencios
en que estou lonxe de tí
querendo terche cerca
perderme na túa contaxiosa risa
abandonandome a este sentir
SVW

lunes, 3 de septiembre de 2007

PENSAMIENTOS QUE VUELAN A TI - PENSAMENTOS QUE VOAN A TI


Sentada mirando por la ventana
pienso en ti despertando en la mañana
queriendo reflejarme en tu mirada
cuando la madrugada se marcha

Miro mis manos y quisiera
con ellas recorrer tu piel mojada
rozarla con mis palmas
mientras vuelan en caricias extasiadas

Muerdo mis labios reprimiendo mis ansias
deseos de hundirme en la humedad de tu boca
y que tus labios me eleven en llamas
perderme en mil explosiones, sabiéndo que me amas.


Sentada mirando pola fiestra
penso en ti espertando na mañá
querendo reflectirme na túa mirada
cando a madrugada márchase

Miro as miñas mans e quixese
con elas percorrer a túa pel mollada
rozala coas miñas palmas
mentres voan en caricias extasiadas

Mordo os meus beizos reprimindo as miñas ansias
desexos de afundirme na humidade da túa boca
e que os teus beizos elévenme en chamas
perderme en mil explosións, sabiéndo que me amas.
SVW.


Tu ausencia me mostró que te vas metiendo en mis sentidos, que esos besos tuyos logran inquietarme. Sí, pienso en tí.
A túa ausencia mostroume que che vas metendo nos meus sentidos, que eses bicos teus logran inquietarme. Sí, penso en tí.

ALGO DE LA MÚSICA QUE ME GUSTA - ALGO DA MÚSICA QUE ME GUSTA

Algo de esa música que me gusta, una vez tuvieron un significado especial, tanto que, llegaron a formar parte de mí, hoy, sólo son parte de esa música que me gusta escuchar y realmente la disfruto, un gusto adquirido que he llegado a apreciar en verdad.
Enga, que los de Marea, son ellos mismos y, sin discución puedo decir que molan mucho.

Algo desa música que me gusta, unha vez tiveron un significado especial, tanto que, chegaron a formar parte de min, hoxe, só son parte desa música que me gusta escoitar e realmente gózoa, un gusto adquirido que cheguei a apreciar en verdade.
Enga, que os de Marea, son eles mesmos e, sen discución podo dicir que molan moito.






sábado, 1 de septiembre de 2007

ESTAS ENTRANDO A MI VIDA - ESTAS ENTRANDO NA miña VIDA

Tus palabras me llegan
susurros en mis oídos,
de noche clara y serena
palabras cargadas de sentimientos
que alegran mi tristeza
caricias que voy necesitando
en esta larga espera
gestos pequeños y sinceros
me van diciendo que te crea
que en verdad me vas queriendo
y yo quisiera que así fuera
dejarme abrazar en tu tibieza
sentir el calor de tus labios
que van dejando en mi cuerpo huellas
trazas de fuego en mi piel encendidas
brisas de sentimientos
que en mí se estrellan
mariposas que en mi vientre
anidando cada día se encuentran
ansias por tenerte
por perderme en esa entrega
por fundirme con tu cuerpo
al ritmo de una música bella
respiración entrecortada y gemidos
de placer y pasión que quema
saber que en ti encuentro
esa playa serena
en que vare mi barca
y nunca más en la niebla me pierda.




As túas palabras chéganme
susurros nos meus oídos,
de noite clara e serena
palabras cargadas de sentimentos
que alegran a miña tristeza
caricias que vou necesitando
nesta longa espera
xestos pequenos e sinceros
vanme dicindo que che crea
que en verdade me vas querendo
e eu quixese que así fose
deixarme abrazar na túa morneza
sentir a calor dos teus beizos
que van deixando no meu corpo pegadas
trazas de lume na miña pel acesas
brisas de sentimentos
que en min se estrelan
bolboretas que no meu ventre
aniñando cada día atópanse
ansias por terche
por perderme nesa entrega
por fundirme co teu corpo
ao ritmo dunha música bela
respiración entrecortada e gemidos
de pracer e paixón que queima
saber que en ti atopo
esa praia serena
en que vare a miña barca
e nunca máis na néboa pérdame.
SVW