miércoles, 28 de noviembre de 2007

OTRA VEZ EN MI PUERTA - outra vez na miña porta


Lentamente te vas metiendo nuevamente en mí
regresas altivo queriendo rehuir
pero tus sentimientos te impiden partir
estás atrapado conozco mi poder en tí

Te alejas, reniegas, y luego vuelves otra vez
me odias, me amas, me niegas cada vez
te duelo, te retuerces, no me quieres peder
te observo, te dejo, quiero comprender

Me desafías, te expulso y vuelves a aparecer
te marchas, te odio, entre nosotros todo gira otra vez
avergonzado confiesas no haberme sacado nunca de tu vida
razones que nuestros corazones se niegan a entender

Te amo, me amas, yo estoy en tu piel
explotas, te arrastras, me haces enloquecer
me miras, me devoras, te vuelvo a encender
desvarío, desvarías, bebemos la amarga y dulce miel


Lentamente vasche metendo novamente en min
regresas altivo querendo rehuir
pero os teus sentimentos impídenche partir
estás atrapado coñezo o meu poder en tí

Afástasche, renegas, e logo volves outra vez
ódiasme, ámasme, négasme cada vez desbástoche,
che retuerces, non me queres peder
obsérvoche, déixoche, quero comprender

Me desafías, expúlsoche e volves aparecer
márchasche, ódioche, entre nós todo vira outra vez
avergoñado confesas non haberme sacado nunca da túa vida
razoes que os nosos corazóns néganse a entender

Ámoche, ámasme, eu estou na túa pel
explotas, arrástrasche, fasme tolear
mírasme, devórasme, vólvoche a acender
desvarío, desvarías, bebemos a amarga e doce mel
SVW.

domingo, 25 de noviembre de 2007

El mejor concierto de mi vida... LA FUGA!!!!!!! - O mellor concerto da miña vida... A FUGA!!!!!!!

Ayer llegó el día más esperado en este último tiempo, llevaba 2 meses preparándome para este mega-evento... los de LA FUGA se presentaban en Santiago de Chile, y yo estaría ahí, en primera fila, y jugándomela por verles en persona... adivinen... (bueno, por las fotos no necesitan adivinar jajajajajajajajajajajaja)... Sip... como siempre, hice lo que había planeado, fuí la primera en llegar, pude estar frente al escenario y, finalmente hacerme fotografías con los de LA FUGA... sip, me di el gustazo de mi vida, abrazos, besos, conversaciones, risas, nervios... sólo mis amig@s y yo fuimos los afortunados de lograr estar a solas con LA FUGA después de su presentación, minutos después de su salida del escenario... y valió la pena cada segundo de la larga espera (7 horas en total)... pero vaya que lo valieron... además... también obtuve "mi pequeño tesoro", me dieron autógrafos dedicados de cada uno de ellos para mí, la púa que NANDO lanzó desde el escenario y... ME AUTOGRAFIARON MI CAMISETA mientras la tenía yo puesta (en la figura que mostraba el rostro de cada uno... sip... jajajajajajajaja, los más complicados en autografiarla fueron FITO y especialmente RULO... adivinen por qué.. jajajajajajajajaja)...

Fue un gran día... un concierto FANTÁSTICO de nunca olvidarse en la vida... y yo conservaré "mi tesoro" siempre...



Onte chegou o día máis esperado neste último tempo, levaba 2 meses preparándome para este mega-evento... os da FUGA presentábanse en Santiago de Chile, e eu estaría aí, en primeira fila, e xogándoma por verlles en persoa... adiviñen... (bo, polas fotos non necesitan adiviñar jajajajajajajajajajajaja)... Sip... como sempre, fixen o que planeara, fuí a primeira en chegar, puiden estar fronte ao escenario e, finalmente facerme fotografías cos da FUGA... sip, deime o gustazo da miña vida, abrazos, bicos, conversacións, risas, nervios... só os meus amig@s e eu fomos os afortunados de lograr estar a soas coa FUGA logo da súa presentación, minutos logo da súa saída do escenario... e valeu a pena cada segundo da longa espera (7 horas en total)... pero vaia que o valeron... ademais... tamén obtiven "o meu pequeno tesouro", déronme autógrafos dedicados de cada un deles para min, a púa que NANDO lanzou desde o escenario e... ME AUTOGRAFIARON A miña CAMISETA mentres a tiña eu posta (na figura que mostraba o rostro de cada un... sip... jajajajajajajaja, os máis complicados en autografiarla foron FITO e especialmente RULO... adiviñen por que.. jajajajajajajajaja)...

Foi un gran día... un concerto FANTÁSTICO de nunca esquecerse na vida... e eu conservarei "o meu tesouro" sempre...

viernes, 23 de noviembre de 2007

ALEGRÍA DE UNA RESIGNACIÓN - alegría dunha resignación



Y me agito calmadamente en mi soledad
me angustio en mi sonrisa ante los demás
muero mientras vivo cuando ya no estás
realizo sueños muertos para poder soñar

Las alegrias que un día fueron mías ya no están
penas que me eran ajenas a mi lado siempre van
mientras la paloma alza el vuelo para no regresar jamás
se ha ido la luz del dia dejando vacío y oscuridad
he olvidado cómo es llorar



E axítome calmadamente na miña soidade
me angustio no meu sorriso ante os demais
morro mentres vivo cando xa non estás
realizo soños mortos para poder soñar

As alegrias que un día foron miñas xa non están
penas que me eran alleas ao meu lado sempre van
mentres a pomba alza o voo para non regresar xamais
se foi a luz do dia deixando baleiro e escuridade
esquecín como é chorar
SVW.

martes, 20 de noviembre de 2007

La Pena o La Nada

Hace mucho que aprendí que, si se ama a un ave, debe dejarsele libre, si vuelve a tí, es tuyo, si no vuelve, es porque nunca lo fue... Hay seres que eligen volver sin ser buscados, por voluntad propia, entre ellos uno cuyas palabras y el tiempo le pusieron en su sitio trayéndole de regreso; pero es como aquel ave que se clava en la espina creyendo que así será feliz... El mismo, aún le quedan lecciones que el tiempo se encargará de enseñarle... Por mi, puede seguir intentando tapar el sol con un dedo... Yo, algún día encontraré el cielo...

Hace mucho me dejó esta canción... hoy se la devuelvo...

Les ruego a
Uds. mis amig@s sean indulgentes con mi interpretación, pues reconozco que los bajos nunca han sido mi fuerte... sorry... Les quiero mucho a tod@s



Fai moito que aprendín que, se se ama a un ave, debe dejarsele libre, se volve a tí, é teu, se non volve, é porque nunca o foi... Hai seres que elixen volver sen ser buscados, por vontade propia, entre eles un cuxas palabras e o tempo puxéronlle no seu sitio traéndolle de regreso; pero é como aquel ave que se crava na espiña crendo que así será feliz... O mesmo, aínda lle quedan leccións que o tempo encargarase de ensinarlle... Polo meu, pode seguir intentando tapar o sol cun dedo... Eu, algún día atoparei o ceo...

Fai moito me deixou esta canción... hoxe devólvolla...

Rógolles a Uds. os meus amig@s sexan indulgentes coa miña interpretación, pois recoñezo que os baixos nunca foron o meu forte... sorry... Quérolles moito a tod@s

viernes, 16 de noviembre de 2007

BRISA

Y me quedé ahí mirando perdida
una puerta abierta y vacía
corrientes de aire la embestían
tibiesa en las manos que se me iba
cansada una lágrima rodó mi mejilla
no pude pararla aunque caía sin prisa
como hoja al viento se ha vuelto mi vida
muero por las noches, renazco a la luz del día
SVW.


E quedeime aí mirando perdida
unha porta aberta e baleira
correntes de aire a embestían
tibiesa nas mans que se me ía
cansada unha bágoa rodou a miña fazula
non puiden parala aínda que caía sen présa
como folla ao vento volveuse a miña vida
morro polas noites, renazo á luz do día







Siempre supe que volverías... negar lo que se siente, es querer tapar el sol con un dedo, puedes intentar seguir negando, rechazando, pero la verdad es sólo una... Los latidos del corazón siempre podrán más, y tapar el sol con un dedo es imposible... Tardaste en comprenderlo, ahora sólo queda que lo asumas, te guste o no, yo siempre he estado, estoy y estaré en tí...

miércoles, 14 de noviembre de 2007

Tudo isto é Fado

Hoy seré yo quien les de una sorpresa... espero que les agrade...

Para mis amig@s, un poco del cariño incondicional que me han dado... a mi amigo Kurtz... enga, que mientras no te vayas de coñas por mi trabajo, ya nos reirémos de las espadas y chupachus como siempre... a mi amiga may, en gratitud al regalo que tan generosamente me diste, ya le daremos al son en conjunto... para la querida maki... que ya sabes guapa... cuando nos veamos, le daremos caña a tu piano con gusto... jejejejejejeje... a mi amiga Conchi, ya me imaginarás ahora en ese concierto que me voy a dar un gusto de la hostia, claro más ahora que ya he recibido lo que me enviaste, gracias guapa!!!!!... a mi querida Inma, que ya sé cuánto te gusta, así que te lo dedico con mucho cariño a miña irmá

No puedo dejar fuera a mis amig@s Bel, Indigo, Gerardo, Guije, Juanma, Juanjo, Sirena de la Luna, a mi hija virtual Montse, y a tod@ l@s que me leéis siempre...
en fin, os lo dejo con todo mi cariño para tod@s vosotr@s


Hoxe serei eu quen lles dunha sorpresa... espero que lles agrade...

Para os meus amig@s, un pouco do agarimo incondicional que me deron... ao meu amigo Kurtz... enga, que mentres non che vaias de coñas polo meu traballo, xa nos reirémos das espadas e chupachus como sempre... á miña amiga may, en gratitude ao agasallo que tan xenerosamente me diste, xa lle daremos ao son en conxunto... para a querida maki... que xa sabes guapa... cando nos vexamos, darémoslle cana ao teu piano con gusto... jejejejejejeje... á miña amiga Conchi, xa me imaxinarás agora nese concerto que me vou a dar un gusto da hostia, claro máis agora que me chegou o que me enviaches, graciñas guapa!!!!!!... á miña querida Inma, que xa se canto che gusta, así que cho dedico con moito agarimo a miña irmá

Non podo deixar fóra aos meus amig@s Bel, Indigo, Gerardo, Guije, Juanma, Juanjo, Sirena da Lúa, á miña filla virtual Montse, e a tod@ l@s que me ledes sempre...
en fin, déixovolo con todo o meu agarimo para tod@s vosotr@s


martes, 13 de noviembre de 2007

Salidas de madre





¿¿¿Qué mierda se hace con los sentimientos cuando ya no se puede hacer nada???
¿¿¿Cómo hostia se sigue en el camino sin perderse en el intento???
¿¿¿Cómo coños cierras una herida que vuelve a sangrar???

Joer, que duele, no se puede, apenas se respira, apenas si te queda vida...


Te retuerces, sangras, te mueres, para despertar con las manos vacías...


Para escuchar frases de amor tardías, sin promesas, que te duelen más que el primer día...


Porque esa ventana es toda nuestra, para mi amiga Inma y para mí... PARA TÍ... es tu turno de vivir en el infierno... hace mucho he tomado el veneno que me dejó tu silencio, y hoy soy yo quien te lo devuelvo...

lunes, 12 de noviembre de 2007

NAUFRAGANDO




Silencio que en la negrura de la noche abrumas
aire que a mis pulmones ya no llenas
corazón que ya no late
mis penas ya fueron hoguera

Vacío el corazón
ha perdido la razón
se ha muerto el sentimiento
hoy gobierna el caos interno

Ya no fluyen las corrientes
no hay brisa para henchir las velas
las aguas del mar parecen espesas
mi barca se encalló en las arenas

Para qué me alumbras con tu espejo??
no te bastaba mi tormento??
quieres y no quieres mis tiempos
nuevamente me conviertes en naufragio de sueños



Silencio que na negrura da noite atafegas
aire que aos meus pulmóns xa non cheas
corazón que xa non latexa
as miñas penas xa foron fogueira

Baleiro o corazón
perdeu a razón
morreuse o sentimento
hoxe goberna o caos interno

Xa non flúen as correntes
non hai brisa para henchir as velas
as augas do mar parecen espesas
a miña barca se encalló nas areas

Para que me alumas co teu espello??
non che bastaba o meu tormento??
queres e non queres os meus tempos
novamente convértesme en naufraxio de soños

SVW

sábado, 10 de noviembre de 2007

UN HERMOSO REGALO - un fermoso agasallo

Ayer tarde, recibí este hermoso regalo de mi querida amiga MGQEAOL... y quiero compartirlo con Uds. les cuento que ella ha estado delicada de su garganta bastantes semanas, pero aún así ha atendido una petición mía para regalarme algo de su hermosa voz en un fado... Ojalá lo aprecien tanto como yo, por el mérito de su esfuerzo al haber estado tan malita de su voz así como por la belleza de la misma...
Enga guapa... que molas tía!!!... y muchas gracias por tu hermoso regalo...

Onte tarde, recibín este fermoso agasallo da miña querida amiga MGQEAOL... e quero compartilo con Uds. cóntolles que ela estivo delicada da súa garganta bastantes semanas, pero aínda así atendeu unha petición miña para regalarme algo da súa fermosa voz nun fado... Oxalá o aprecien tanto como eu, polo mérito do seu esforzo ao estar tan malita da súa voz así como pola beleza da mesma...

Enga guapa... que molas tía!!!... e moitas grazas polo teu fermoso agasallo...

viernes, 9 de noviembre de 2007

EN ESTOS DÍAS - Nestes días

Hace unos días había tomado una decisión, sip, muchos de uds se percataron y me contactaron presentando su queja ante mi desaparición y la desaparición de mis letras, algo que se puede ver en el post de mi bosque, que era lo único que había dejado para vosotr@s, sorry... es que tal como os hice saber, había yo creado un nuevo hogar en otro sitio, uno donde puediera yo compartir algo más que mis letras, algunos pudisteis dar con aquel lugar sin mayores inconvenientes, otr@s aún me hacéis saber en correos que os ha sido imposible accesar aquel lugar, vale... así que no he tenido más opción que regresar, además, reconozco que existe otra causa además de aquell@s de vosotr@s que no habéis dado con mi nuevo hogar...

He hecho una promesa, y l@s que me conoceis bien, sabéis que trato al máximo de cumplir mis promesas, y rara vez he faltado a una de ellas... también reconozco que dicha persona a quién le he hecho esta promesa, se cabreará con muchas de las cosas que aquí he escrito, pero enga, que tod@s sabéis que sólo escribo de lo que siento, y no siempre mis sentimientos podrán agradar tod@s... así que, para "esa persona" sorry si llegas a cabrearte con algo de lo que haya yo escrito que lo he plasmado tal y como lo sentía mi corazón en ese momento y no me gusta corregir lo que ya he escrito, así que se queda tal y como está, que yo también estaba cabreada cuando le he escrito así...

Por otro lado, para l@s que gustéis saber, el otro hogar no será cerrado, nop... ahí seguiré escribiendo al igual que acá, sólo que como l@s que habéis llegado ahí, descubriréis que la tematica es distinta, son otro tipo de cosas de las que escribo, y espero que os animéis a intentar llegar ahí que al igual que acá... siempre seréis bienvenid@s a mi mesa...

Ahora, por haber estado ausente tantos días y que me habéis echado en falta, ya me he enterado por vuestr@s correos y comentarios generosos en tal sentido, así como yo os he extrañado a vosotr@s, unos temas de La Fuga (que ya sabéis son mis favoritos, y otro de Extremoduro que también molan mucho)

Un beso para tod@s con el mismo cariño de siempre... ya os daré nuevas entregas de esas que tanto os gustan...




Fai uns días tomara unha decisión, sip, moitos de uds decatáronse e me contactáron presentando a súa queixa ante min desaparición e a desaparición das miñas letras, algo que se pode ver no post do meu bosque, que era o único que deixara para vosotr@s, sorry... é que tal como fíxenvos saber, había eu creado un novo fogar noutro sitio, un onde puediera eu compartir algo máis que as miñas letras, algúns pudistéis dar con aquel lugar sen maiores inconvenientes, otr@s aínda me facedes saber en correos que vos foi imposible accesar aquel lugar, vale... así que non tiven máis opción que regresar, ademais, recoñezo que existe outra causa ademais de aquell@s de vosotr@s que non destes co meu novo fogar...

fixen unha promesa, e l@s que me coñecedes ben, sabedes que trato ao máximo de cumprir as miñas promesas, e de cando en cando faltei a unha delas... tamén recoñezo que dita persoa a quen lle fixen esta promesa, se cabreará con moitas das cousas que aquí escribín, pero enga, que tod@s sabedes que só escribo do que sinto, e non sempre os meus sentimentos poderán agradar tod@s... así que, para "esa persoa" sorry se chegas a cabrearte con algo do que haxa eu escrito que o plasmei tal e como o sentía o meu corazón nese momento e non me gusta corrixir o que xa escribín, así que queda tal e como está, que eu tamén estaba encabuxada cando lle escribín así...

Doutra banda, para l@s que gustedes saber, o outro fogar non será pechado, nop... aí seguirei escribindo do mesmo xeito que acá, só que como l@s que chegastes aí, descubriredes que a tematica é distinta, son outro tipo de cousas das que escribo, e espero que vos animedes a intentar chegar aí que do mesmo xeito que acá... sempre seredes bienvenid@s á miña mesa...

Agora, por haber estado ausente tantos días e que me botastes en falta, xa me decatei por vuestr@s correos e comentarios xenerosos en tal sentido, así como eu estrañeivos a vosotr@s, uns temas da Fuga (que xa sabedes son os meus favoritos, e outro de Extremoduro que tamén molan moito)

Un bico para tod@s co mesmo agarimo de sempre... xa vos darei novas entregas desas que tanto vos gustan...






jueves, 8 de noviembre de 2007

Sueños


Mientras dormía
sentí tus manos recorrer mi piel
tus caricias urgentes
tus manos deseando poseerme
acariciándome lujuriosamente
tus dedos recorrían mi intimidad
tomaban ansiosos la cumbre
esa que habita entre los labios de mi ser
yo apenas podía resistir
no quería
ansiaba sentirte así
con cada arremetida de tus dedos
me arrancabas gemidos de placer
con avidez te abrí mis piernas
y dejé que tus manos se apoderaran de mí
bastó una arremetida
sentir esa dureza encendida en mi
el peso de ese ser
penetrando con fuerza
tomando, exigiendo poseer
para comprender que no eras tu
que no estaba entre tus brazos
que no era tu piel
ni era tu ser quien me poseía
eran otras manos
era otra piel
era otro ser
otro gemido se me escapó
pero ya no era de placer
era mi llanto contenido
entonces nuevamente
me llenó la resignación
la tristeza ya hace tanto por amiga
ocupó mi corazón
SVW