
Durante mi año 2007, tres hombres puntuales han marcado mi vida, todos ellos poseen el atrayente principal que mueve mi intelecto (son hombres cultos) , y han sido lo más significativo para mí, a uno, le debo haber conocido el amor más profundo que un ser humano puede sentir por otro, pero también le debo el dolor más agudo y amargo que he sentido nunca. El segundo, comenzó por una confusión de identidad, sip, así comenzó nuestra amistad, pero luego se transformó en el hombro que me sostuvo cada vez que sentí deseos de llorar y patearle el culo a la vida, fue el llamado a la razón y la coherencia, un gran ser del que he valorizado cada segundo de la amistad que horgullosamente ostento. El tercero, un ser dulce y tierno, que llegó al final para transformarse en bálsamo para mis heridas de amor, un ser que paso a paso y con tenacidad y determinación ha ido conquistando terreno en mi corazón, a punta de demostrar y sentir, es de ellos de quienes les voy a hablar
El primero: Cuando inicié el 2007, venía cargando un gran dolor en mi corazón, me pasé exáctamente un año y 18 días llorando desconsoladamente por un amor; un hombre que tenía para mí, las cualidades que más me gustan en un hombre, intelectual, culto, sensible y endemoniadamente guapo (cosa no siempre asociada a las tres primeras), le he amado con todo el corazón y mi alma, al extremo de perderme a mí misma, tan profundamente rendida a la tristeza, que dejé de ver lo que ocurría a mi derredor; hombre del cual me sentí ninguneada sip, y cuando ya creía que no volvería a saber de él, volvío a reaparecer en mi vida, para calmar en parte mi dolor y el ninguneo del que me había sentido afrentada, así como me expresó guardar los mismos sentimientos por mí como yo por él, ambos mantenemos la conciencia de un impedimiento en la realización de ese querer, más, desató con ello, una lucha interna en mí que me llevó a una desesperación peor de la que había ya vivido, cuestionándome al máximo mis sentimientos y mi moral, el sentido del "Deber" y el "Querer", lucha por la que atravesé hasta apenas unos días, cuando de su propia mano, y tras una estúpida "confusión por parte de él" (misma de la que siempre le daré el beneficio de la duda, a pesar de el e-mail que hoy he recibido de él), terminó por inclinar la balanza hacia el "Deber" y devolverle la estabilidad a mi vida, para olvidarme definitivamente del "Querer" (lo que sale tras de su partida al cerrarse esa puerta, es algo que mi garganta se niega a decir y mis manos con temblor rechazan escribir), le agradezco todo lo que de él aprendí, pues al ser hombre culto, apenas en el último tiempo, me permitió nuevamente disfrutar de ese aspecto que tanto le admiraba, así como de sus bellas letras... hoy cierro la puerta, y con el corazón le deseo que sea feliz, pues mi felicidad siempre será saberle bien, pese a todo, siempre seras MELLILLA... FELIZ AÑO PARA TÍ y un mejor 2008
El segundo: Alguien a quien conocí por un estúpido alcance de pseudónimo, y temperamento muy similar al del primero, alguien que se ha convertido en mi pañuelo, mi consejero, mi amigo, un hombre con el cual comparto muchas cosas, gustos, cultura, un idioma que ambos amamos, y un maldito sentido del humor que pocos comprenderían, pero que aguza nuestra habilidad mental al máximo, hombre al que extraño cuando pasan muchos días sin que pueda hablarle, y a quien siempre acudo para contarle mis tribulaciones, o para compartirle mis alegrías; alguien que se ha tomado muchas molestias por mí, que siempre me envía una postal de cada lugar que visita, dentro o fuera del país, que, pese a su carácter en ocasiones "heremita" como él mismo lo define, posee gestos innegablemente dulces, como el enviarme de obsequio en esta navidad algo que yo le había mencionado hace meses, pero que él no había olvidado, sip, mi amigo, a quien yo llamo "Mi caballero de la mesa cuadrada". Compañero de momentos tristes y de bromas que arrancan sonrisas a punta de nuestro sentido del humor que pocas veces he podido compartir con otra persona, haciéndole particularmente interesante por ello para mí; siendo él también un hombre culto, de su mano he aprendido mucho, tanto en distintos temas intelectuales de los cuales me ha compartido su conocimiento, permitiéndome adquirirlos yo de paso, así como también ha sido maestro en esto de la web, cosa de la que yo apenas conocía cuando me inicié en ella, puedo decir que gracias a los conocimientos que gentilmente me ha compartido, hoy navego y puedo crear cosas que nunca me hubiese imaginado hacer antes sin haberme inscrito en algún instituto para tomar todo un cursillo sobre esta putada... (también debo agradecerle a mi amigo que sea tan tolerante conmigo y mis salidas de madre que en ocasiones se escapan de mi control jejeje)... para tí mi amigo, que sé que me leerás, aunque sueles ser tímido en lo que a mis agradecimientos se refieren cuando te los expreso... Eres el gran amigo que quiero mantener siempre en mi vida... FELIZ AÑO NUEVO y un mejor 2008, que me permitas seguir gozando de nuestra amistad y de ese sentido del humor que tanto gozo en tí...
El tercero: Mi maromo... cuando le conocí, sólo tenía claro que quería pasar del sufirimiento que llevaba en mí, que quería conocer a alguien que lograse que yo pasase de aquel de cuya mano había conocido tanto dolor... Reconozco que no le hice fáciles las cosas a mi maromo, que le puse obstáculos para ver qué tanto se interesaba verdaderamente en mí, o si sólo era un cachondo de esos tantos que habitan acá en la web, sip, se la hice difícil, y le hice pasar como él me ha dicho "un gran susto cuando creyó que me perdía"; mi maromo, me ha mostrado con gestos dulces y sutiles cuánto le importo y lo enamorado que está de mí, quien a punta de esfuerzo y más de algún sacrificio ha iniciado el camino a la conquista de mi corazón, ese que a fuerza de sentimientos y gestos tiernos y pensamiento claro, va sacando calidez a este corazón que esta muerto en vida, gestos como estando a miles de kilómetros de mí, conectó en noche de navidad para compartir conmigo, y como hoy, también conectará para que comience junto a él este año que hoy inicia... mi maromo, que sólo quiere verme sonreir, aún cuando sea a punta de aquellas cosquillas que no me agradan pero que sé sus manos ansían darme para hacerme sonreir... un hombre cuya ternura va conmoviéndome dulcemente... El hombre que en noche de navidad pidió como regalo tener un futuro a mi lado... Para mi Bebé... espero ser digna de todo ese amor y sacrificios que haces por mí, para que seas feliz conmigo y yo sea feliz a tu lado,... Para tí bebé... FELIZ AÑO NUEVO y que este año 2008 el amor que me das pueda yo corresponderlo con creces...
Luego en este recuento, vienen aquell@s amig@s sincer@s que he encontrado en esta web, amistades que me han acompañado en el duro proceso de lo que ha sido este triste año... Seres que me han brindado su calor, y que han compartido su vida conmigo, personas que hoy son amig@s verdader@s con quienes comparto mis penas y alegrías, y ese interés mutuo de lo que significa la verdadera amistad... Hoy les digo: Les quiero mucho, y les agradezco cada segundo que hemos compartido a lo largo de este año, quizá sin Uds. no hubiese logrado sobrevivir a toda la convulsión que he llevado dentro de mí en lo que el proceso de este año me ha significado.
También está mi logro en lo que a mis estudios se trata, aquel logro que me permitirá dentro de unos meses estar donde quiero, donde habitan mis sentimientos, ha sido una de las mejores cosas que pudo sucederme, vino de mano de unos amigos, y se convirtió en el motor para seguir cada día, algo que disfruté a plenitud, regresar a los estudios y estimular mi intelecto nuevamente con ese aprendizaje que tanto me gusta siempre es realmente maravilloso, me he vuelto a sentir como la niña que descubre el mundo (el mundo de las letras y el conocimiento) y eso me hace infinitamente feliz
Para todos los que lean este post... EL DESTINO AÚN ESTA POR ESCRIBIRSE
FELIZ AÑO NUEVO 2008 A TODOS...
Durante o meu ano 2007, tres homes puntuais marcaron a miña vida, todos eles posúen o atrayente principal que move o meu intelecto (son homes cultos) , e foron o máis significativo para min, a un, débolle coñecer o amor máis profundo que un ser humano pode sentir por outro, pero tamén lle debo a dor máis aguda e amargo que sentín nunca. O segundo, comezou por unha confusión de identidade, sip, así comezou a nosa amizade, pero logo transformouse no ombreiro que me sostivo cada vez que sentín desexos de chorar e patearlle o cu á vida, foi o chamado á razón e a coherencia, un gran ser do que hei valorizado cada segundo da amizade que horgullosamente ostento. O terceiro, un ser doce e tenro, que chegou ao final para transformarse en bálsamo para as miñas feridas de amor, un ser que paso a paso e con tenacidade e determinación foi conquistando terreo no meu corazón, a punta de demostrar e sentir, é deles de quen lles vou a hablar
El primeiro: Cando iniciei o 2007, viña cargando unha gran dor no meu corazón, paseime exáctamente un ano e 18 días chorando desconsoladamente por un amor; un home que tiña para min, as calidades que máis me gustan nun home, intelectual, culto, sensible e endemoniadamente guapo (cousa non sempre asociada ás tres primeiras), ameille con todo o corazón e a miña alma, ao extremo de perderme a min mesma, tan profundamente rendida á tristeza, que deixei de ver o que ocorría á miña derredor; home do cal sentinme ninguneada sip, e cando xa cría que non volvería saber del, volvío a reaparecer na miña vida, para acougar en parte a miña dor e o ninguneo do que me sentiu afrontada, así como expresoume gardar os mesmos sentimentos por min como eu por el, ambos mantemos a conciencia dun impedimiento na realización dese querer, máis, desatou con iso, unha loita interna en min que me levou a unha desesperación peor da que había xa vivido, cuestionándome ao máximo os meus sentimentos e a miña moral, o sentido do "Deber" e o "Querer", loita pola que atravesei ata apenas uns días, cando da súa propia man, e tras unha estúpida "confusión por parte del" (mesma da que sempre lle darei o beneficio da dúbida, a pesar do e-mail que hoxe recibín del)/del), terminou por inclinar a balanza cara ao "Deber" e devolverlle a estabilidade á miña vida, para esquecerme definitivamente do "Querer" (o que sae tras da súa partida ao pecharse esa porta, é algo que a miña garganta négase a dicir e as miñas mans con tremor rexeitan escribir), agradézolle todo o que del aprendín, pois ao ser home culto, apenas no último tempo, permitiume novamente gozar dese aspecto que tanto lle admiraba, así como das súas belas letras... hoxe pecho a porta, e co corazón deséxolle que sexa feliz, pois a miña felicidade sempre será saberlle ben, a pesar de todo, sempre seras MELLILLA... FELIZ ANO PARA TÍ e un mellor 2008
O segundo: Alguén a quen coñecín por un estúpido alcance de pseudónimo, e temperamento moi similar ao do primeiro, alguén que se converteu no meu pano, o meu conselleiro, o meu amigo, un home co cal comparto moitas cousas, gustos, cultura, un idioma que ambos amamos, e un maldito sentido do humor que poucos comprenderían, pero que aguza a nosa habilidade mental ao máximo, home ao que estraño cando pasan moitos días sen que poida falarlle, e a quen sempre acudo para contarlle os meus tribulaciones, ou para compartirlle as miñas alegrías; alguén que se tomou moitas molestias por min, que sempre me envía unha postal de cada lugar que visita, dentro ou fóra do país, que, a pesar do seu carácter en ocasións "heremita" como el mesmo o define, posúe xestos innegablemente doces, como o enviarme de obsequio neste Nadal algo que eu lle mencionou fai meses, pero que el non esquecera, sip, o meu amigo, a quen eu chamo "O meu cabaleiro da mesa cadrada". Compañeiro de momentos tristes e de bromas que arrincan sorrisos a punta do noso sentido do humor que poucas veces puiden compartir con outra persoa, facéndolle particularmente interesante por iso para min; sendo el tamén un home culto, da súa man aprendín moito, tanto en distintos temas intelectuais dos cales compartiume o seu coñecemento, permitíndome adquirilos eu de paso, así como tamén foi mestre nisto da web, cousa da que eu apenas coñecía cando me iniciei nela, podo dicir que grazas aos coñecementos que gentilmente compartiume, hoxe navego e podo crear cousas que nunca me imaxinou facer antes sen haberme inscrito nalgún instituto para tomar todo un curso sobre esta putada... (tamén debo agradecerlle ao meu amigo que sexa tan tolerante comigo e as miñas saídas de nai que en ocasións se escapan do meu control jejeje)... para tí o meu amigo, que sei que me lerás, aínda que adoitas ser tímido no que aos meus agradecementos refírense cando chos expreso... Es o gran amigo que quero manter sempre na miña vida... FELIZ ANO NOVO e un mellor 2008, que me permitas seguir gozando da nosa amizade e dese sentido do humor que tanto gozo en tí...
O terceiro: O meu maromo... cando lle coñecín, só tiña claro que quería pasar do sufirimiento que levaba en min, que quería coñecer a alguén que lograse que eu pasase daquel de cuxa man coñecera tanto dor... Recoñezo que non lle fixen fáciles as cousas á miña maromo, que lle puxen obstáculos para ver que tanto se interesaba verdadeiramente en min, ou se só era un cachondo deses tantos que habitan acá na web, sip, fíxenlla difícil, e fíxenlle pasar como el me dixo "un gran susto cando creu que me perdía"; o meu maromo, mostroume con xestos doces e sutís canto lle importo e o namorado que está de min, quen a punta de esforzo e máis dalgún sacrificio iniciou o camiño á conquista do meu corazón, ese que a forza de sentimentos e xestos tenros e pensamento claro, vai sacando calidez a este corazón que esta morto en vida, xestos como estando a miles de quilómetros de min, conectou en noite de Nadal para compartir comigo, e como hoxe, tamén conectará para que comece xunto a el este ano que hoxe inicia... o meu maromo, que só quere verme sonreir, aínda cando sexa a punta daquelas cóxegas que non me agradan pero que sei as súas mans ansían darme para facerme sonreir... un home cuxa tenrura vai conmovéndome dulcemente... O home que en noite de Nadal pediu como regalo ter un futuro ao meu lado... Para o meu Bebé... espero ser digna de todo ese amor e sacrificios que fas por min, para que sexas feliz comigo e eu sexa feliz ao teu lado,... Para tí bebé... FELIZ ANO NOVO e que este ano 2008 o amor que me dás poida eu correspondelo con fartura...
Logo neste reconto, veñen aquell@s amig@s sincer@s que atopei nesta web, amizades que me acompañaron no duro proceso do que foi este triste ano... Seres que me brindaron a súa calor, e que compartiron a súa vida comigo, persoas que hoxe son amig@s verdader@s con quen comparto as miñas penas e alegrías, e ese interese mutuo do que significa a verdadeira amizade... Hoxe dígolles: Quérolles moito, e agradézolles cada segundo que compartimos ao longo deste ano, quizá sen Uds. non lograse sobrevivir a toda a convulsión que levei dentro de min no que o proceso deste ano significoume.
Tamén está o meu logro no que aos meus estudos trátase, aquel logro que me permitirá dentro duns meses estar onde quero, onde habitan os meus sentimentos, foi unha das mellores cousas que puido sucederme, viño de man duns amigos, e converteuse no motor para seguir cada día, algo que gocei a plenitude, regresar aos estudos e estimular o meu intelecto novamente con esa aprendizaxe que tanto me gusta sempre é realmente marabilloso, volvinme a sentir como a nena que descobre o mundo (o mundo das letras e o coñecemento) e iso faime infinitamente feliz
Para todos os que lean este post... O DESTINO AÍNDA ESTA POR ESCRIBIRSE
FELIZ ANO NOVO 2008 A Todos...
11 comentarios:
Que bonito mi amiga ,,te deseo junto a tu maromo jeje como tu le llamas todo todo todo lo mejor q seas feliz lo mereces ,,,,desde luego q si y mucho ,,,,q este año proximo en llegar te llene de sueños ilusiones y vida ,,,,te deseo lo mejor mi bella
un fuerte abrazo q esta noche sentiras y sentire muy fuerte y un calido beso
te deseamos lo mejor esta familia
jorge marina noe y david
Me sumo, a los deseos de un buen año 2008.
Me alegro por todo lo que ha ocurrido en este año que nos abandona, o tal vez nostros abandonamos? Cada uno de esos acontecimientos, aunque incomprensibles entonces, muchos de ellos nos han preparado para la nueva etapa que iniciamos.
Felicidades Y gracias por tu amistad
FELIZ AÑO NUEVO!!!!!!!!
Espero que sea un año cargado de dichas, agradables sorpresas y una felicidad abundante que la ayude a olvidar las heridas amargas del pasado.
Espero seguir visitando esta linda casa cuyas puertas usted ha abierto con tanto cariño.
Muchos besos y abrazos
+BYE BYE+
No olvido leerte Amiga, ya lo hice ayer tarde y mis dedos no quisieron escribir, hoy ya sí vuelvo a ser la de siempre, me siento mas limpia y con menos peso jajajjaj ¿Serán los dulces de Navidad?
Feliz año mi amiga, agarra el amor y vuela.
Más besos.
Muakkkkkkkkkkkkkkk
te deseo todo lo mejor de lo mejor!!
q este año traiga mas cosas buenas de las que siquiera puedes imaginar!
amor..felicidad..armonia todo pero todo!
y bien lo dice la canción:
..."caminante no hay camino..se hace camino al andar"
bendiciones del cielo cada dia..Lú!
Hola guapisima!!!
Hacia mucho que no pasaba por aqui, venia a saludarte y desearte que tengas un maravilloso año!!!
yo me he propuesto retomar mis aficiones, aunque no se si podre!!!
besazoooo
MAKI... gracias por tus deseos...
ya hablaremos mi amiga...
Un besito y nuestro abrazo de siempre...
GUIJE... mi querido amigo, gracias por estar siempre, mi amistad te la brindo con alegría, ya sabes que siempre puedes contar conmigo...
Un besuco mi amigo
S.K.A.R.A. gracias princesita... también te extrañé...
Un besito
MUXICA... a miña amiga yo también te leo... ya hablaremos...
Un beso
LU... gracias princesita por tus deseos... te sigo leyendo...
Un besito
ISTHAR... ya era hora guapa de que volvieses, bienvenida!!!!...
Un beso...
Que este año te traiga lo mejor para ti y tu familia...Feliz 2.008
Hi! también me gustaría conocerla, pero estoy atascada en papeleos de universidad, cumplir con los amigos, vacaciones familiares y vacaciones con amigos @_@ ... por lo que no sé cuando podré estar en calma. Sin embargo, no me gustaría perder el contacto, le dejo mi mail para que me agregue y hablemos ^^
s.k.a.r.a.kamiya@hotmail.com
cuidese
muchos cariños!!
+BYE BYE+
wow, me encantó tu imagen, es sensacional, es... tan yo, jajjaa. Hola ma!!! qué tal el nuevo año? espero que arrancando con el pie derecho. Yo ya estoy de vuelta tras unas vacaciones bien merecidas pero que de escurrieron como agua entre mis dedos. Pronto vendré a verte. Te mando un beso!
A mi regreso de mexico vengo a saludarte con el más expresivo acento de mi alma.
Gracias por tus letras.
Afectuosamente. Gerardo
Publicar un comentario