
Y para tod@s vosotr@s en general, galeg@s y no galeg@s, tod@s aquell@s que vais a mi lado habitando este hogar y que espero algún día poderos abrazar más allá de este abrazo virtual que os doy cada día... Por cada día que estais a mi lado, con vuestras palabras de aliento, con vuestro consuelo en mis momentos tristes, simplemente por estar...
Gracias por aceptarme tal como soy, y permitirme quereros tal y como sois vosotr@s...
Mi beso de siempre... Os quiero
Voy sintiendo que te quiero
sin estar en tí
ya te llevo dentro
amando tu suelo
Sin mirarte
tu imagen voy viendo
te voy acariciando en mis sueños
mecida en ese verde lecho
Voy cobijando en mi corazón ese anhelo
sentir esa brisa que es tu aliento
adentrarme en este sentimiento
porque de sus labios te voy conociendo
No imaginé
que te meterías tan dentro
que nacería en mí este amor tan lejos
parte de tí va creciendo en mi pecho
¿Es posible quererte como te quiero
sin haber pisado nunca tu suelo?
de sus manos te voy teniendo
bella galicia te estoy queriendo

Para os meus amig@s, Ao (que me dió as miñas primeiras palabras en galego e un paseo pola vosa cultura), Muxica (que me deu moito agarimo e o seu amor por Galicia, Conchi (que me axudou a corrixir a miña escritura, ao paso de compartir o seu amor e tamén o seu coñecemento de tan bela terra, a súa xeografía, e as súas sensacións), Cinza (que me deu a alegría de verme reflectida na súa inquietude e quen ademais, goza tanto das miñas letras galegas), ao meu profesor Edmundo Moure, que me vai dando a estrutura que faltaba para aniñar estes sentimentos... Agradézovos esas sensacións que espertaron en min... Oxalá vos guste este pequeno tributo
E para tod@s vosotr@s en xeral, galeg@s e non galeg@s, tod@s aquell@s que ides ao meu lado habitando este fogar e que espero algún día podervos abrazar máis aló deste abrazo virtual que vos dou cada día... Por cada día que estais ao meu lado, coas vosas palabras de alento, co voso consolo nos meus momentos tristes, simplemente por estar...
Grazas por aceptarme tal como son, e permitirme querervos tal e como sodes vós...
O meu bico de sempre... Quérovos
Vou sentindo que che quero
sen estar en tí
xa che levo dentro
amando o teu chan
Sen mirarche
a túa imaxe vou vendo
vouche acariñando nos meus soños
mecida nese verde leito
Vou acubillando no meu corazón ese anhelo
sentir esa brisa que é o teu alento
penetrarme neste sentimento
porque dos seus beizos vouche coñecendo
Non imaxinei
que che meterías tan dentro
que nacería en min este amor tan lonxe
parte de tí vai crecendo no meu peito
É posible quererche como che quero
sen pisar nunca o teu chan?
das súas mans vouche tendo
bela galicia estouche querendo
SVW
7 comentarios:
Me despertaste y no pudo volver a dormirme.
He estado 3 veces en mi vida en Galicia. Con 8, 10 y 18 años.
En Pontevedra, en Santiago (2 veces), en Lugo (2 veces), en la Coruña (2 veces). Vamos que menos Orense.
Me trae bonitos recuerdos.
CABEZOTA SIN REMEDIO... que ahora, seré yo quien no pueda dormir con el peso de consciencia al haberte despertado... sorry... sólo quería hablarte, pero no me dí cuenta lo tarde que era, y como ya en otras ocasiones se nos ha ido la hora charlando, pues, no me he fijado... en fin... te ayuda a madrugar, y ya sabes el dicho A QUIEN MADRUGA, DIOS AYUDA jejejejejejejeje
Me alegro haberte traido bonitos recuerdos...
Un beso guapo... gracias por tu ayuda en mi inquietud
cada día alucino más, muchísimas gracias por toda la parte que me toca... es muy bonito como lo cuentas... me encanta que alguien lo sienta así también, galicia es muy importante para mí, por tu gente, por su entorno y por su cultura, y me encanta.. creo que se nota, no?... jej, por cierto srta. butherfly.... de donde es usted?.. por que la choupa me ha preguntado y no he sabido que decirle....
en cuanto al post anterior "cerrando puertas"... no comentaré nada, por que lo has querido así.. pero que sepas que me entran ganas de ponerlo en mi blog.. por que expresa a la perfección muchas cosas que estoy viviendo esta temporada, mirar para delante sin poder mirar atrás por que hace daño.. y mejor ni pensarlo... me ha encantado, aunque también me ha puesto la carne de gallina... un biquiño moi forte
No puedo evitarlo, estoy enamorada de mi tierra, es parte de mí como noto que va siendo parte de ti. Gracias por este homenaje a "meu recuncho".
Espero verte pronto por aquí.
Un beso, preciosa.
Gracias amiga por querenos tanto.
Mi tierra es mi madre, mis paisanos mis hermanos, por eso tú eres mi hermana.
Te escribire despacio.
Un beso
CINZA... mis cuerdas de sentimientos, cada día me enlazan más a vuestra tierra, a vuestra gente, a donde he encontrado amig@s tan marivillos@s y aquienes ya quiero tanto, y sí, lo dicho, que en cada letra tuya y como describes tus emociones hacen que me mire en el espejo de otrora, anda, que las cangrejas somos muy querendonas de corazón, y eso también nos hace sufrir por las decepciones a que nos vemos expuestas tantas veces... pero ya sabes... el corazón generalmente le gana a la razón, y anda que podemos ser gilipollas jajajajajajajajajaja...
De mi origen, pues, soy Chilena por nacimiento, medio española (vasco-andaluza)medio chilena, pero de corazón, ya voy siendo galega, si no os molesta que comparta ese sentimiento con cada un@ de ustedes
Toma lo que gustes guapa, por mí, es un honor que quieras copiarlo para tí...
Un bico agarimoso a miña nena
CONCHI... por nuestras charlas, es imposible no notar ese amor que tienes por teu recuncho, y ya sabes cómo me he ido impregnando de él yo también, anda, que quisiera que mi mitad física estuviera ahí entre vosotros, pues mi espíritu y sentimientos, estan a vuestro lado hace tiempo y cada día lo siento más...
Un biquiño a miña amiga... queroche moito
NEREIDA... gracias por sentirme tu hermana, que también te siento la mía, y la alegría de tantos momentos compartidos y de tantos sentimientos reconocidos, pues, que si hubiese nacido ahí, no podría serlo más de lo que ya me voy sintiendo, tu, al igual que conchi y nuestro amigo,lo habeís descubierto hace mucho, y eso es lo maravilloso, sentiros junto a mí, sin importar cuán lejos esté, estando yo con vosotros siempre... qué maravilloso esto de la internet, permite volar con el corazón y el pensamiento, aunque nos impida volar con la presencia física...
Te esperaré siempre con calma que ya sabes de mi cariño... esta es tu casa...
Un biquiño moito agarimoso e unha aperta moito forte, grazas por acudir ao meu chamado... queroche sempre
Bonito reconocimiento a una bonita tierra ,,,pronto estare yo ahí recorriendola ,,,hace mucho q estuve y sera un placer volver ,,tus amigos amigas gallegos tienen q estar muy orgullosos por este lindo reconocimiento ademas de haber tenido la delicadeza de aprender su idioma esto tb es un bello de gesto por tu parte ,,,,
besos amiga y un abrazo
Publicar un comentario