miércoles, 29 de agosto de 2007

PREMIO AL BLOG SOLIDARIO - PREMIO AO BLOG SOLIDARIO



Me han premiado nuevamente y, aunque siento que es injustificado el premio, por el cariño de quién me lo otorga, lo acepto con orgullo "Premio blog solidario".

Y viene de mano de
Un cabezota de corazón enorme.

Quienes reciben este premio deben seguir estas instrucciones:

* Escribir un post mostrando el PREMIO y citar el nombre del blog que te lo regala y enlazarlo al post que te nombra (de esta manera se podrá seguir la cadena).

* Elegir un mínimo de 7 blogs que creas que se han destacado alguna vez, por ayudar, apoyar, y compartir. Poner sus nombres y los enlaces a ellos. (Avisarles).

Opcional. Exhibir el PREMIO con orgullo en tu blog, haciendo enlace al post que escribes sobre el y lo otorgas a otros.

Siguiendo las reglas he aquí los 7 galardonados son:

Mi amiga
NEREIDA. Por ser no sólo amiga, sino que, hermana. Por esas cosas tan silenciosamente nuestras.

A
Conchi, por ser "EL SOPLO QUE NOS ANIMA".

A
SIR UTHER, por enseñarme con franquesa que los sentidos no siempre nos acompañan, y por ser siempre un CABALLERO en toda la extensión de la palabra, haciendo honor al nombre de su Blog.

A
JUANMA por sentirme amiga, y confiar en mi, navegando a mi lado.

A
CINZA, por ser ese espejo del pasado, donde recuerdo lo hermoso de los sueños y la esperanza que una vez también sentí.

A
GUIJE, por compartir conmigo sus buenos y malos momentos, sus secretos y sus sueños, por ser un lector incondicional de mis horrorosos escritos desde mi inicio en otro mar.

A
MONTSE, por permitirme sentirla en mis brazos, por ese beso cariñoso de madre adoptiva que mira con orgullo a su hija mientras crece en este mar.

No puedo pasar sin mencionar a alguien a quien con gusto premiaría pero, que con tristeza digo, ya no está entre nosotros, se marchó llevándose todo indicio de su presencia, sin embargo, en mi vida quedó una huella que no es fácil de olvidar... Me refiero a mi mentor y amigo AL, porque a través de su ventana, pude emprender el vuelo, y remontarme en los aires abriendo las puertas al conocimiento, a esa inquietud por aprender, por querer saber, sentimientos y deseos que hace tanto me habían abandonado.

También me habría gustado premiar a ese Cabezota de corazón enorme, si hubiese recibido el premio antes que él, le habría dado yo el trabajo de este premio jejejejejejejeje, que no es justo tener que debatirse en a quienes premiar, si quiero premiarlos a todos... Además, también se lo habría otorgado por la infinidad de noches y amaneceres en que nos hemos acompañado a través de este ciberespacio, por su buena voluntad, por su asesoría, que me ha venido a bien, por mostrarme cuánto puede sufrir un hombre que ama en verdad, teniendo los cojones suficientes para reconocer que la ha cagado, y eso es de un hombre hecho y derecho, aunque las cosas no se han dado para él como quisieramos, y por ello, me ha tocado ser su hombro en más de una ocasión, pero anda, que lo hago con gusto y cariño por un amigo al que le guardo respeto, pues su juventud no dice relación con su maduréz espiritual, sentimental e intelectual, siendo un buen tío, un cabezota realmente y sin remedio de un corazón enorme, tal como lo dice el nombre de su blog.

A todos en general, me habría encantado premiaros, pues con todos he compartido un pedacito de mí, así como vosotr@s lo habéis hecho conmigo, permitiéndome llevaros en el corazón cada día, aún en mi distancia...

En verdad os quiero mucho a tod@s.


Premiáronme novamente e, aínda que sinto que é inxustificado o premio, polo agarimo de quen mo outorga, acéptoo con orgullo "Premio blog solidario".

E vén de man dun cabezota de corazón enorme.

Quen reciben este premio deben seguir estas instrucións:

* Escribir un post mostrando o PREMIO e citar o nome do blog que cho regala e enlazalo ao post que che nomea (deste xeito poderase seguir a cadea).

* Elixir un mínimo de 7 blogs que creas que se destacaron algunha vez, por axudar, apoiar, e compartir. Pór os seus nomes e enlácelos a eles. (Avisarlles).

Opcional. Exhibir o PREMIO con orgullo no teu blog, facendo enlace ao post que escribes sobre o e outórgalo a outros.

Seguindo as regras velaquí os 7 galardoados son:

A miña amiga NEREIDA. Por ser non só amiga, senón que, irmá. Por esas cousas tan silenciosamente nosas.

A Conchi, por ser "O SOPRO QUE NOS ANIMA".

A Sir UTHER, por ensinarme con franquesa que os sentidos non sempre nos acompañan, e por ser sempre un en toda a extensión da palabra, facendo honra ao nome do seu Blog.

A Juanma por sentirme amiga, e confiar na miña navegando ao meu lado.

A Cinza, por ser ese espello do pasado, onde recordo o fermoso dos soños e a esperanza que unha vez tamén sentín.

A Guije, por compartir comigo os seus bos e malos momentos, os seus segredos e os seus soños, por ser un lector incondicional dos meus horrorosos escritos desde o meu inicio noutro mar.

A Montse, por permitirme sentila nos meus brazos, por ese bico cariñoso de nai adoptiva que mira con orgullo á súa filla mentres crece neste mar.


Non podo pasar sen mencionar a alguén aquien con gusto premiaría pero, que con tristeza digo, xa non está entre nós, marchouse levándose todo indicio da súa presenza, con todo, na miña vida quedou unha pegada que non é fácil de esquecer... Refírome ao meu mentor e amigo Ao, porque a través da súa fiestra, puiden emprender o voo, e remontarme nos aires abrindo as portas ao coñecemento, a esa inquietude por aprender, por querer saber, sentimentos e desexos que fai tanto me abandonaron.

Tamén me gustou premiar a ese Cabezota de corazón enorme, se recibise o premio antes que el, deulle eu o traballo deste premio jejejejejejejeje, que non é xusto ter que debaterse na quen premiar, se quero premialos a todos... Ademais, tamén llo outorgou pola infinidade de noites e amenceres en que nos acompañamos a través deste ciberespazo, pola súa boa vontade, pola súa asesoría, que me veu a ben, por mostrarme canto pode sufrir un home que ama en verdade, tendo os collóns suficientes para recoñecer que a ha cagado, e iso é dun home feito e dereito, aínda que as cousas non se deron para el como quisieramos, e por iso, tocoume ser o seu ombreiro en máis dunha ocasión, pero anda, que o fago con gusto e agarimo por un amigo ao que lle gardo respecto, pois a súa mocidade non di relación coa súa maduréz espiritual, sentimental e intelectual, sendo un bo tío, un cabezota realmente e sen remedio dun corazón enorme, tal como dio o nome do seu blog.

A todos en xeral, encantoume premiarvos, pois con todos compartín un pedacito de min, así como vosotr@s fixéstelo comigo, permitíndome levarvos no corazón cada día, aínda na miña distancia...

En verdade quérovos moito a tod@s...

8 comentarios:

Cinza dijo...

joer, que bonito.. dedico este premio a.....jejej... ahora, lo que me queda una duda es lo del "blog solidario"... ¿solidario?, ¿por?... ya me explicarás en que consiste para poder seguir la cadena...

Un biquiño y muchas gracias por la parte que me toca

Inma dijo...

Mí querida amiga hermana: Gracias y más gracias por pensar en mí, pero…. Mi blog no tiene nada de solidario. La solidaridad la practico siempre que puedo, pero, siempre fuera de aquí. Te lo agradezco infinitamente. Mi blog lo utilizo como desahogo o como juego con mis pensamientos; nunca compito con nadie por eso no nomino; aquí entro a leer lo que me gusta, y tú me gustas… Lo paso bien contigo y te aprecio muchísimo.
No se como explicarte, no me gustan nada los sermones y menos dar lecciones de cómo tenemos que ir por la vida, aunque aquí no lo parezca, soy bastante ONG. Podría contarte tantas cosas… pero como dice mi madre “lo que haga la derecha que no lo sepa la izquierda” perdería todo el valor… y nunca me fió de los blogs donde ofrecen con el disfraz de la solidaridad productos a la venta.
¿Me comprendes? Agradecida quedo por tu mención, y sobre todo por tus palabras de cariño.
Un biquiño, hablaremos con calma.

Mar dijo...

Felicidades por ese premio cuando te lo han concedido amiga es porque en ti han visto una solidaridad relevante ,,no siempre la solidaridad va de la mano de la caridad ,,,,la solidaridad es saber creer y acompañar en los malos momentos al q esta angustiado triste y preocupado,,creer en el y q el pueda creer en ti esto es otra forma de solidaridad ,,tu eres una persona solidaria en cuanto a la preocupacion ajena y esto te honrra como persona

Me viene una bonita frase y deseo dejartela

"Sé tal cual eres; quien no te acepta, no te merece"

besos preciosa y se feliz

Mónica dijo...

Felicitaciones. Realmente tu blog es muy lindo. Bsss.

Paços de Audiência dijo...

Vaya pues que pena que no haya ninguna sevillana guapa y lista que piense de mí igual que tú.

Es que, tenerlo todo, es bien difícil.

Unknown dijo...

Gracias madre mía por haberme otorgado este premio, no sabes cuánto significa para mí el que pensarás en esta pequeña que ingresa en el mundo de las letras cibernéticas. De verdad que agradesco a Dios el haberte puesto en mi camino, pues tu apoyo y aliento me ha ayudado a seguir adelante, a superar mis retos y, mas que nada, a nunca sentirme sola en este inmenso ciberespacio, donde a veces uno se sienta a esperar una luz que venga a visitarlo.
Gracias de verdad, gracias por esos besos y abrazos. Espero que esta amistad siga fortaleciéndose con cada segundo, aunque nos separen kilómetros de tierra y mares.
Un beso lleno de ternura,
Mon :)

butherfly dijo...

CINZA... la respuesta es simple... tal como lo dije, me has ayudado a revivir a esa chica que habitaba en mi hace mucho, y en la que te veo reflejada ahora... y me han resultado gratos momentos de ello...
Disfruta, siente, vive... que el alma y el corazón vuelen libres, pues la vida en algún momento nos quita la dicha y sólo nos quedan los recuerdos de lo que se ha vivido...
Un beso nena...

NEREIDA... a miña amiga e irmá... tantas cosas que decir, tantas ya dichas, tantos silencios compartidos, tantas desdichas revividas a fuerza de ser moldes de distinta pero igual historia...
Sabes que comprendo cada una de tus palabras, así como tu las mías, y poco hay que no sepamos la una de la otra... mis manos están unidas a las tuyas, en afecto, comprensión y espero que en algún momento también en tacto de la piel...
Un biquiño a miña irmá... quéroche sempre moito

MAKI... gracias por tus palabras, ha sido algo difícil aceptar este premio, pues, lo que hago o siento, son movidos por el afecto que habita en mí, y nunca voy en busca de reconocimiento por ello, más lo he tomado, por la mano de quién me ha llegado, y como tal, sólo me resta sentirme agradecida...
Un beso amiga... y nuestro abrazo de siempre con afecto

MONICA... gracias por tus palabras, y por tu visita, vuelve cuando gustes y siéntete en casa...
Un beso

CABEZOTA SIN REMEDIO... ya te he dicho que encontrarás a esa chica, sólo dale tiempo para que tu corazón sane y ella te encuentre... Lástima que yo sea una jóven aunque llevo algo de andaluza (junto a eso de meiga que tanto te inquieta jejejejejejejeje)
Mi abrazo guapo, no te rindas

MONTSE... las gracias te las doy yo, por permitirme sentirte, y por ese título de madre cibernética que me has otorgado, por el respeto que me otorgas al tiempo llamándome así, pues con orgullo lo llevo en el corazón... crece mi niña, crece en esas letras tan hermosas que llevas dentro, pues espero algún día ver la hermosa flor en que te has convertido y poder sentirme satisfecha y feliz de haber sido yo quien te encontró cuando aún eras semilla...
Sabes que siempre hay un lugarcito para tí en mi corazón, y que estoy a tu lado en cada momento.
Un besito en tu frente y mi abrazo materno para cobijarte

JuanMa dijo...

¡Muchas gracias, Butherfly!
Me ha hecho mucha ilusión (no el premio, sino que te hayas acordado de mí; la razón que das para elegirme me ha encantado).
La verdad es que creo que mi blog es de los menos solidarios que hay. Me dedico a mirar dentro mío y sacar al exterior los sentimientos o pensamientos que me duelen dentro.... Pero igual me encanta que me hayas elegido.

Bicos.