COPLAS DE RECUERDO
me hecharé unas coplas de alegría
y me pintaré una sonrisa
tomaré tu mano
caminaré a tu lado
cantando mi triste canción
alejándome de aquel amor
trasegaré mi vida
a mi alma anclaré la luz del día
crearé sueños nuevos
me llenaré de deseos
me beberé los recuerdos
y a tí... te llevaré en mis rezos...
SVW.
Fai xa un intre que non me sentía tan animada... será a tristeza de deixar partir a aquel amor que gardo no meu recordo.... será a nostalxia por aqueles felices momentos.... só non me sentiu animada de nada, nin as cancións, nin a lectura, nin nada de nada.... hoxe, por primeira vez en moito tempo, teño ganas de facer algo.... aos poucos, comecei o día, e por primeira vez, presinto que será un bo día....
COPLAS DE RECORDO
me hecharé unhas coplas de alegría
e pintareime un sorriso
tomarei a túa man
camiñarei ao teu lado
cantando a miña triste canción
afastándome daquel amor
trasegaré a miña vida
á miña alma ancorarei a luz do día
crearei soños novos
enchereime de desexos
bebereime os recordos
e a tí... levareiche nos meus rezos...
SVW.
3 comentarios:
"En fin, a trasegar, sin más ni más, sin más ni más" que dirían los Marea...
Bienvenida al mundo de los blogueros... :)
Me alegro. Al principio se alternarán días buenos y malos, pero verás que ese optimismo al final da resultados...
Besos. Verte animarte me da ánimos.
Juanma... sip, hay días que me han sido difíciles, otros ya me las voy arreglando... este camino toma tiempo, pero no pretendo dejar de trasegar...
Me alegra que te de ánimos leerme, ojalá te ayude a hacer más ligero tu paso y menos largo tu camino...
Un beso guapo
Publicar un comentario