lunes, 16 de abril de 2007

Vida... eternidad... sueños

Pienso que es una alegría saberse vivo, y me pregunto si alguna vez podré sumergirme dentro de mí mismo hasta las raíces de esta carne y conocer quién fui realmente. Ahí están las raíces. Si alguno de mis actos llegará a descubrírmelo alguna vez es algo que permanece enmarañado en el futuro. Pero todas las cosas que un hombre puede hacer son mías. Cada uno de mis actos puede conseguirlo…
El mesías de Dune… de Frank Herbert

La carne se rinde. La eternidad se retira. Nuestros cuerpos agitan brevemente esta agua, danzan con una cierta intoxicación ante el amor a la vida y a sí mismos, si fijan con algunas extrañas ideas, luego se someten a los instrumentos del tiempo… ¿Qué podemos decir al respecto? He sobrevenido. No soy… y sin embargo, he sobrevenido…
Extracto de El mesías de Dune… de Frank Herbert



Penso que é unha alegría saberse vivo, e pregúntome se algunha vez poderei mergullarme dentro de min mesmo ata as raíces desta carne e coñecer quen fun realmente. Aí están as raíces. Se algún dos meus actos chegará a descubrirmo algunha vez é algo que permanece enmarañado no futuro. Pero todas as cousas que un home pode facer son miñas. Cada un dos meus actos pode conseguilo...
O mesías de Dune... de Frank Herbert

A carne réndese. A eternidade retírase. Os nosos corpos axitan brevemente esta auga, danzan cunha certa intoxicación ante o amor á vida e a si mesmos, se fixan con algunhas estrañas ideas, logo sométense aos instrumentos do tempo... ¿Que podemos dicir respecto diso? sobrevin. Non son... e con todo, sobrevin...
Extracto do mesías de Dune... de Frank Herbert

No hay comentarios: